Om 9 uur begint het. Zo stond het overal vermeld. Eerst het voorprogramma – Go Back To The Zoo – en dan de hoofdact: De Staat. Maar de jongens van GBTTZ zijn blijkbaar zo enthousiast dat ze al om kwart voor negen het podium betreden. Velen staan nog in de rij bij de Garderobe of de bar.
Onder het wakend oog van twee grote (pluchen) adelaars brengt GBTTZ korte, pakkende liedjes ten gehore, die hier en daar erg aan de Strokes doen denken, maar who cares! GBTTZ speelt natuurlijk ook het Nike-reclameliedje “Beam Me Up”en hun gloednieuwe single “Electric”. Met hun overtuigende optreden weet de band een redelijk enthousiasme bij het publiek te veroorzaken, hetgeen voor een voorprogramma best als een overwinning mag worden beschouwd.
En dan De Staat. De band komt op in het bijna-donker en begint direct superstrak met “Sleep Tight”. Vervolgens stomen ze door, als een trein door een “Wifty Winterlandschap”. De staccato zang van zanger/gitarist Torre Florim en repeterende, groovy gitaarriffs zorgen voor het kenmerkende hoekige geluid van de band. De band speelt goed en strak; slechts een heel enkele keer verdrinkt de stem van Torre in het instrumentaal geweld. In het lang uitgesponnnen “We’re Gonna Die” weet de band een mooie, ietwat dreigende sfeer te creëren die je doet denken aan de indianenstammen op de Noord-Amerikaanse prairies.
Bassist Jop van Summeren zwaait wild met z’n basgitaar en springt wat heen en weer. Multi-instrumentalist (of: manusje van alles) Rocco mag af en toe met de koebel dwars door de band heen wandelen, maar uiteindelijk is het toch Torre die de lijnen uitzet en bepalend is voor het geluid. Hij doet dit samen met gitarist Vedran Mircetic; deze heeft misschien niet zo’n uitbundige podiumpresentatie als de anderen, spelen kan hij wel.
Na verloop van tijd blijft het concert wel wat hangen in het typische staccato ritme. Maar als er tijdens “Meet The Devil” plotseling een gastgitarist ten tonele verschijnt, ontaardt dit in een fantastische guitar battle. En zo verandert de pompende groove dan even in een spectaculaire ontploffing (eindelijk!). De extra gitarist is overigens Wout Kemkens, die in januari met zijn nieuwe band Shaking Godspeed naar de Oosterpoort terug zal keren voor Noorderslag.
Een tweede explosie vindt plaats aan het einde van de avond. Weer in de vorm van een battle. Deze keer zijn het drummers Tim van Delft en gastdrummer Bram Hakkens van Kyteman’s Hiphop Orkest die voor het afsluitende vuurwerk zorgen.
Bekende nummers als “The Fantastic Journey Of The Underground Man” en “Wait For Evolution” vallen eveneens in de smaak bij het publiek. Dit reageert enthousiast, maar toch gaat het dak er niet af. Op een gegeven moment vraagt Torre zich hardop af waarom de mensen achterin nog in hun stoelen zitten. Hij krijgt er geen antwoord op.