Het Verakrantje belooft dat Vera zal worden overgenomen door een parade van levende curiositeiten, op een avond waar theater en muziek samensmelten. Freakfest is dit jaar één van de drie afterparty's van het Bevrijdingsfestival. Bij binnenkomst rond half een wordt de toon direct gezet met een olifant die door een circusdirecteur door de feestende menigte wordt geloodst. En natúúrlijk mag je hem aaien. De Santelli Sideshow is dan al lang geweest, evenals het eerste theateronderdeel in de voorkamer van Vera. Ook in de kelderbar zijn de hele avond door acts te zien die heerlijk balanceren tussen kunst en kitsch. Waar normaal de voetbaltafel staat, staat nu een jongen met polaroidcamera. In zijn 'studio' kun je tegen betaling pasfoto's laten maken, die je direct meekrijgt. En natuurlijk mogen onze favoriete freaky plaatjesdraaiers Michael & Barthold niet ontbreken. In een hok van kippengaas doen ze waar ze goed in zijn: obscure volksdeuntjes afwisselen met pop-essentials, onder het genot van goedkoop bier. Ze sneeuwen alleen wel een beetje onder in al het performancegeweld. In de grote zaal wurmt een jongedame met extreme baardgroei zich langs mij, terwijl de 'sensible techno' van Rubberbeats heerlijk doordreunt. Vera is stampvol, wat bij eerdere technofeestjes bepaald niet het geval was. Zapclub heeft dit seizoen al twee keer een dance-avond in ons favoriete rock&rollhol neergezet, maar voor zowel de Veranen als Dansend Groningen was de combi Vera/techno nog een beetje onwennig. Op deze avonden, waar de sfeer en muziek overigens erg goed waren, liet het bezoekersaantal nog een beetje te wensen over. Maar hiervan is bij Freakfest dus geen sprake. Daar blijft het de hele nacht door druk. Het drukst is het rond een uur of één, wanneer Elle Bandita acte de présence geeft. De electrolesbo uit Rotjeknor, die zowel opgehemeld als met de grond gelijk maakt wordt, beleeft een prima avond in Vera en wordt door het publiek - letterlijk - op handen gedragen. En ja, het is een kunstje. En ja, ze mist een eigen smoel. En ja, het is wel makkelijk scoren met al die covers, maar het is Freakfest, waar kunstjes tot kunst verheven zijn. In het zadel geholpen door een publiek dat al de hele dag biertjes heeft lopen wegtikken op de Drafbaan, kan ze ook weinig fout doen. De ingrediënten zijn bekend: een DAT-recorder met simpele maar effectieve beats en scheurende synthlijnen, waar Elle haar teksten overheen zingt en schreeuwt. Natuurlijk maakt de ranzige performance het af met veel bloot, sm-dansers en beledigingen richting het publiek. Aanvankelijk nog in het Engels (waarom, beste mensen, zij spreekt Nederlands, wij spreken Nederlands, waarom?), maar in de loop van de set in de moerstaal, wat het veel minder geforceerd maakt. Het hoogtepunt in de set krijgt ze letterlijk in de schoot geworpen. In de vorm van een riem. Een cadeautje van een fan, die hem persoonlijk aan Elle komt geven bij het podium (lees: gewoon op de vloer). De Rotterdamse bedankt hem vriendelijk, maar bedenkt al snel dat ze die riem heel mooi om zijn nek kan binden, wat ze dan ook doet. En ze sleurt hem zo het podium op. "Kijk wat ik heb gekregen!", roept ze triomfantelijk, terwijl de jongen er een beetje beteuterd bij staat. Net wanneer hij met de schrik vrij lijkt te komen, begint het dronken publiek luidruchtig te schreeuwen dat Elle haar cadeautje moet uitpakken. En na enig tegensputteren ("Ik pak mijn cadeautjes altijd thuis uit, wanneer iedereen weg is") moet de arme jongen er echt aan geloven. Met een instrumentale track op de achtergrond, sleurt ze hem mee een verhoging op, waar ze woest de kleren van zijn lijf scheurt. De knopen vliegen door de zaal. Het publiek krijgt er geen genoeg van. Het slachtoffer echter wel, wanneer er naar zijn pik wordt gegraaid om hem van zijn laatste kledingstukken te ontdoen. Hij springt terug op de grond, en de bandita laat hem gaan. De toeschouwers applaudisseren nog één keer voor dit onverwachte stukje show, waarin Elle Bandita laat zien dat ze zich goed thuis voelt op het podium en het niet hoeft te hebben van al die gimmicks en geregisseerde ranzigheid. Ze maakt de show energiek af, het publiek springt en schreeuwt nog eenmaal en na afloop moeten zelfs de sceptici toegeven dat het een zeer vermakelijk optreden was. Vervolgens nemen twee dames, een engeltje en een duiveltje, het over met een orgastische kooidans op Aphex Twins' Windowlicker, waarna de Duitse dj-crew Duschmaterie de springende massa weer verandert in een dansende massa. In de kelder spelen Gierende Burka en Hoofd Als Maan met een aantal gastperformers compromisloze gitaardrones met vervreemdende geluidseffecten. Leuk voor de insiders, maar te weinig doortastend voor de objectieve luisteraar. In de voorkamer vindt er een religieuze bijeenkomst plaats, waarvan alleen de 'uitverkorene' weet wat er precies is gebeurd.