Dat het klinkt als een professionele studioplaat, valt meteen op aan de cd. Deze is namelijk in zijn geheel overgoten met Pink Floyd-loomheid. Weinig instrumenten, maar door galm, strijkers en creatief gebruik maken van drums, een hele duidelijke sfeer neerzetten. En ja, daar moet je van houden. Uitschieter op Alone is het folky nummer The Sad Old Rusty Flute. Dit nummer is ronduit geniaal en zou zijn ticket kunnen zijn voor een doorbraak in het alternatieve circuit. De andere nummers zijn hiervoor waarschijnlijk dertig jaar te laat gekomen. Ze doen wel heel erg denken aan Pink Floyd en andere symfonische rockbands, en dat is gewoon niet meer hip. Hoe goed het ook klinkt. Alone is een overwegend goede cd. Hij heeft zijn mindere kanten, maar die worden ruimschoots gecompenseerd met sterke nummers. Met als uitschieter dus The Sad Old Rusty Flute. Het nummer lag, tot een paar weken terug, nog in de Groningse Nieuwe-bak in Plato. Luisteren kan geen kwaad, toch?...