Bij bijna elk optreden van dHuez stond er tot nu toe een andere formatie op het podium. Sinds de start van de band in 2003 zijn er heel wat bezettingswisselingen geweest. Maar nu lijkt de band vorm te krijgen. “Het blijft een zoektocht naar je eigen geluid, maar toen Liesbeth (zang) bij de band kwam, werd wel duidelijk dat we meer de soulkant op gingen”, vertelt zanger/gitarist Jelte, één van de oprichters van dHuez. “We zijn van lounge, via rock bij soul terechtgekomen en dat is wat ons het beste ligt.” Terwijl de bami en babi pangang naar binnen wordt geschoven, vertelt de band waarom het zo fijn is om in dHuez te spelen. “De vrijheid”, zegt bassist Ruurd-Jan gelijk. “In veel bands waarin ik heb gespeeld, had ik niet de vrijheid die ik in deze band wel heb.” Saxofonist Jeroen valt hem bij: “Iedereen kan met een idee voor een liedje aankomen. Verder is niemand te beroerd om een stapje terug te doen voor een ander. We hebben geen ego’s in de band, of die zijn inmiddels vertrokken.” dHuez bestaat uit zeven man, maar in de oefenruimte is bijna nooit ruzie. “We zijn wel een beetje van het poldermodel”, lacht Liesbeth. “Een soort polderband”. De band mag van haar nog wel groter. “Een mannelijk achtergrondkoortje zou mooi zijn.” “Veel bands in ons genre spelen covers, maar wij spelen eigen nummers. Het is daardoor lastiger om optredens te krijgen”, vertelt Jelte. “Eigenlijk is onze demo veel te oud, maar we gaan toch maar eens proberen om er wat optredens mee te regelen.” In potentie is dHeuz goed genoeg om in tenten als De Spiegel of Buckshot te spelen, maar de band reageert toch wat terughoudend op deze stelling. Vooral Jelte vindt het moeilijk om zichzelf te spiegelen aan de bands die hij daar heeft gezien. “Daar heb ik toch wel hele goede bands zien spelen, ik weet niet of wij…” dHuez is binnenkort twee maal te zien in het Pakhuis. Als programmeur van De Spiegel of Buckshot zou ik ook even een kijkje nemen. 27 november, Het Pakhuis ( 22.00) 11 december, Het Pakhuis ( 22.00)