De opmars van de postbodes

Heerlijk verdwalen in het oude PTT-kantoor

Michiel Klein, ,

Een enorm complex van gangen en kantoorruimtes vormde het decor voor de Post-party van afgelopen vrijdag. Een geslaagd feest, waar het vanwege talrijke activiteiten geen moment vervelen was. Barthold en Michael, bijvoorbeeld, dansvloeren verdeeld over twee etages van het voormalige PTT-pand en niet te vergeten: de datingpostbodes.

Heerlijk verdwalen in het oude PTT-kantoor

“Hier kom ik net vandaan”, zeg ik hardop wanneer ik de ruimte met het betonnen voetbalveldje betreed. Andere voetballers, maar dezelfde ruimte. Terug op de gang, kijk ik links en rechts, probeer te achterhalen hoe ik hier terecht ben gekomen en besluit de richting in te lopen waarvan ik zeker weet dat die niet naar de uitgang leidt. Het is heerlijk verdwalen op de Post-party in het oude PTT-kantoor aan de Schuitemakersstraat. Je kijkt je ogen uit op de gangen en in de voormalige kantoren. In elke ruimte gebeurt wel iets. Een nachtelijke stoeipartij in reusachtige sumopakken, een beschonken potje voetbal, genieten van zelfgemaakte hapjes onder muzikale begeleiding van een contrabassist, of gewoon lekker dansen in een van de talrijke kleine danszaaltjes. En natuurlijk - hoe kan het ook anders op een Post-party - zijn de datingpostbodes aanwezig door het hele gebouw. We kenden ze al van De Puddingfabriek, maar hier komen ze een stuk beter tot hun recht. Iedereen heeft bij de ingang een nummertje opgeplakt gekregen en er worden driftig verleidelijke kaartjes geschreven, die de postbodes bezorgen bij de betreffende persoon. Ik loop door, op zoek naar een trap die mij naar de bovenste verdieping kan brengen, terwijl in kleinere kamertjes kunstige filmpjes worden vertoond. Boven is de grote disco, waarschijnlijk de oude kantine, waar jaren geleden onze helden van de PTT na een lange dag op de fiets door het Hollandse herfstweer hun werkdag afsloten met een warm bakkie leut. Het is hier het drukst. En het warmst. Het is ook op deze etage dat ik Barthold en Michael vind. Een platenspeler, een doos met vinylsingeltjes en een tafel die is volgestouwd met halve liters van de Aldi. Schuld en Berouw. Gehuld in uniformen, met een zwarte broek en een wollen grijsgroene jas van de dump, vliegt Barthold van popcorn via Nederlandse en Duitse volksliedjes naar de Ramones, terwijl Michael de boel op gepaste droge wijze aan elkaar praat. Ze verdienen een uurtje op de VPRO. Of nee, beter nog: op TV Noord, direct achter het even geniale Noordclips aan. Het is knap van de organisatie dat ze de twee enorme etages helemaal vol hebben gekregen met activiteiten en rariteiten. Zelfs op één verdieping gebeurt er al genoeg om je een hele nacht te vermaken, en ondanks de grootte van de locatie zijn de dansvloeren de hele nacht goed gevuld. Het moet een hele kluif zijn geweest om een feest als dit op poten te zetten, maar laten we het hopen dat ze snel weer tijd vinden voor een tweede editie. Want dit smaakte naar meer!