Festival de Oversteek 2025 als vanouds verrassend Festival de Oversteek 2025 als vanouds verrassend

Om 12.00 uur opent het festival op de zanderige vlakte waar ooit de Hof van Holland stond. De Nijmeegse formatie I am Oak speelt tweemaal een akoestische set in een boomgaard tussen de gevallen appels. De locatie vormde de hele middag het hart van het festival met foodstrucks, voorstellingen en kinderactiviteiten dus het was een prima locatie om te blijven hangen. Om het de bezoekers makkelijk te maken beginnen de meeste voorstellingen op het hele uur en duren ongeveer een half uur zodat er ruim voldoende tijd is om zich te verplaatsen of voor een hapje of drankje tussendoor.

3voor12 Gelderland springt op de fiets en gaat naar Stroom, waar dragartiest Sytze Bouma zijn nieuwste voorstelling ‘Drag Me Home’ speelde. Bij vlagen hilarisch, gevoelig, herkenbaar ,maar vooral heel knap gedaan. Mooi geschminkt vertelt hij het verhaal van Bob, de man die op de zolder van zijn huis woont. Gekleed in fraaie glitterjurken,  inclusief verkleedpartij tussendoor, en met een mix van gesproken teksten en meeslepende playback voert Sytze zijn publiek mee op een zoektocht naar de mysterieuze kunstenaar.

Later op de middag zijn we weer bij Stroom waar taalvirtuoos Farida Laan haar ongenoegen over zakkenwassers de vrije loop laat in haar gelijknamige onnavolgbare droogkomische voorstelling vol rap, sprookjes en human beatbox geluiden. Haar publiek na een half uur naar adem snakkend achterlatend.

In café Waalzicht is een tijdelijk kantoor ingericht waar de apparaten zich tegen de mensen lijken te keren. In een absurdistische voorstelling vol slapstick proberen collega’s er het beste van te maken in een ‘Ode aan de jongen die het digibord aan de praat krijgt’. Het was goed vol in het café, maar de spelers weten zich er onaangedaan doorheen te laveren. Krukken vallen om, papieren bekers vliegen in het rond en de spelers halen halsbrekende toeren uit.

Bij Koken aan de Waal gaat het er rustiger aan toe. Spoken word artieste Lotte Cobussen snijdt een maatschappelijk thema aan over twijfel en hokjesgeest. Daarna speelt singer-songwriter Yildiz Gies een aantal nummers van haar album Niemandsland en vertelt tussendoor over haar eilandervaringen. Als het publiek de opdracht krijgt om een onverstaanbare tekst mee te zingen, blijkt die gelukkig op papier te staan.

Aan alles komt een eind, dus ook deze fraaie zomerse septemberzondag loopt ten einde. Soms moet je het lekkerste voor het laatst bewaren en dat is gelukkig deze middag ook gelukt. Onze laatste voorstelling speelt zich af bij de Dukdalven langs de Waal en biedt alles wat locatietheater zo sterk maakt. Vier zeelui zijn hun schip kwijtgeraakt, maar leven sterk in de ontkenning want, zoals de voorstelling heet, een zeeman wordt niet nat. Het gaat over rouw, met rauwe teksten, kleine liedjes, grote gebaren en grootse schepen. Die laatste spelen overtuigend hun rol door een te water geraakte zeeman te omringen met vervaarlijke golven. Uiteindelijk blijken ook zeelui toch nat te kunnen worden. Floor van der Niet maakt beeldend en poëtisch muziektheater, waarbij deze locatie echt van toegevoegde waarde is.

Zeven voorstellingen, vijf locaties dus we hebben er nog een paar gemist die ongetwijfeld ook de moeite meer dan waard waren. We kijken nu alweer uit naar Festival de Oversteek 2026.