Tuxedo Buck bewijst dat rock-'n'-roll springlevend is Tuxedo Buck bewijst dat rock-'n'-roll springlevend is

Begin jaren negentig verscheen er een viertal cd’s waarvan een single ook in de VS werd opgepikt. De band werd door rockabilly-gitaarlegende Evan Johns onder zijn hoede genomen en kwam terecht op festivals en in legendarische clubs in Austin, Texas. Ook in de jaren daarna bleef de band actief, maar het duurde tot begin van dit decennium voordat er een nieuw album kwam. In november 2023 werd Out Of My Head gepresenteerd in Merleyn en in 2024 stond Tuxedo Buck geprogrammeerd bij LUX tijdens de Vierdaagsefeesten.

En nu staat de band dus in Doornroosje, waar ze hun veertigste verjaardag viert met evenveel enthousiasme als bij de start. Walter, Walter, André, Ger en Henk-Jan springen, dansen, rocken en zweten er lustig op los. Fraai uitgedost in panter, goud en visjes-print bespelen zij de instrumenten alsof het een wedstrijd ‘wie het eerste klaar’ is betreft. En omdat het feest is, maken zij er ook een feestje van door halverwege de show papieren hoedjes uit te delen. Wie dan nog niet vrolijk is, wordt het vanzelf.

Wonderwel passend bij de hoofdact mag Son Nouveau de aftrap doen. Son Nouveau stond eerder dit jaar in de voorrondes van de Roos van Nijmegen. Helaas ging de band niet door naar de finale, maar zoals al eerder gezegd: meedoen met de Roos betekent dat de podia voor je open liggen. De naam is genoemd, dus je telt mee. En meetellen doet de vierkoppige band zeker. Van dromerige indie tot stevige rock met tussendoor vervreemde geluidsbandjes die verhalen over een vuurtoren: Son Nouveau weet de zaal goed los te maken. En hoe goed de sfeer achter de schermen is blijkt later, als Tuxedo Buck op hun social media de taart laat zien die zij van hun voorprogramma hebben gekregen. Goed bezig, Son Nouveau en houd dit niveau vast!

Gekleed in bijzondere uitdossing betreden de leden van Tuxedo Buck het podium. Panterprintpak met tie&dye-shirt, strak wit pak met panteroverhemd, pak met balletjes en pak met visjes. En als klap op de vuurpijl frontman Walter geheel in goud gehuld. Daar krijgt hij al snel spijt van, want als het zweet van zijn gezicht druipt trekt hij snel zijn jasje uit. Opzwepend roept hij zijn publiek toe. Het is feest, er moet gevierd worden. Echter zonder dat de band afdaalt tot het niveau van een feestband.

De muziek zit goed in elkaar. Onvervalste rock’n’roll, soms met een uitstapje naar rockabilly maar ook een rustiger nummer als 'Heroin' komt voorbij. De jaren ’50 – ’80 van de vorige eeuw hebben duidelijk hun stempel gedrukt op de muziek die overigens nog steeds actueel klinkt. Straffe drums, sterke gitaren, stuwende bas, rauwe zang en het melancholieke gejank van een mondharmonica. Bijna bij elk nummer is er een grote rol weggelegd voor Ger met zijn moelfiep. En daar heeft hij er nogal wat van: een koffer vol mondharmonica’s ligt open aan zijn voeten.