Niemandsland zou je kunnen beschouwen als de cumulatie van iets dat al veel eerder in gang is gezet. In 2020 zou Yildiz Gies op het podium staan met try-outs van haar eerste voorstelling Onverwacht: een mix van verhalen en liedjes over de misleiding van de verwachting en de schoonheid van de teleurstelling. Door Covid-19 viel de tour in het water, hoewel ze uiteindelijk wel het lied ‘Niet alleen’ uitbracht. Thematisch is er een lijn te trekken tussen die afgelaste voorstelling in 2020 en haar debuutplaat. ‘Ergens moet het zijn’ zingt Yildiz Gies in het nummer ‘Zucht’. Maar wat? Waar? En misschien: wie? Niemandsland is doordrenkt met een zoektocht naar bekoring of schoonheid, met onder meer teleurstelling, schaamte en twijfels als obstakels. Meerdere nummers spelen zich af in de omgeving van Nijmegen, met het kerkje van Persingen als startpunt van de plaat waar Gies een oude bekende treft, een ontmoeting die haar blik op en relatie tot zichzelf, anderen en de wereld dwingt te onderzoeken.
‘Daar Denk Ik Aan’ is de filosofische opener van de plaat, met een traag meanderende muzikale begeleiding. ’Ik vraag me af waarom het zo moeilijk kan zijn / in het hier en nu te leven / zonder na te denken over wat ik achterlaat.’ De accordeon geeft het nummer het juiste tikje richting melancholie. Dat diezelfde accordeon ook voor vrolijkheid kan zorgen, blijkt uit het volgende nummer ‘Zucht’ waarin Thimo Gijezens spel een vreugdevol uptempo swing aan het lied meegeeft. Ook de welhaast uitgelaten zang van Gies én de hoopvolle tekst over verwachtingen zorgt voor een glimlach op het gezicht bij beluisteren. ’Bodem’ is een erg persoonlijke vertelling zonder muziek over diepe dalen in je leven, met als prachtzin de erg pakkende tekst ‘We trekken mijn dal af van jouw berg en treffen elkaar op gelijke hoogte.’
‘Een Kus‘ is een intiem, klein liedje over vertwijfeling in een relatie. ‘Nu Even Niet’ heeft hakkelende ritmes waarin Yildiz zich in haar zang en teksten inhoudt, aanzet, inhoudt en weer aanzet, wat zorgt voor een spannend nummer dat elke maat verrast. ‘Ondergaan’ is wederom een vertelling maar deze keer met zacht sluimerende muziek, evenals ‘Uit het Niets’. Waar de eerste een filosofische inslag heeft over het ondergáán of juist tegengaan van vrees, duikt de tweede in kleine geluksmomentjes die somtijds plots komen bovendrijven. ´Voor Altijd´ begint als vertelling met melancholiek accordeonspel, maar bouwt naarmate het nummer vordert op tot een welhaast vrolijke climax waar steeds meer instrumenten inhaken en de zang van Yildiz meer en meer uitbundiger klinkt. ´Wijde Wereld´ - waarop Gies slechts begeleid door akoestisch gitaar de pijn van het missen bezingt – is een kleine, intieme afsluiter van de plaat.