De derde voorronde van de Roos van Nijmegen 2025 is een reis door verschillende stijlen en soms ook wel tijden. Op maandag 28 april wordt een uitverkocht Merleyn mee uit dansen genomen om vervolgens van haar sokken te worden geblazen door de laatste drie deelnemers aan de voorrondes: The Awkward, Son Nouveau en PORTRAY.

The Awkward uit Nijmegen trapt de avond af. De band noemt zichzelf ‘je favoriete indie sukkels’ en dat is dan ook precies wat je krijgt. Je wordt af en toe terug geslingerd naar de beginjaren van 2000 en 2010. Er klinken bekende deuntjes die je doen denken aan The Arctic Monkeys en Franz Ferdinand, maar hier en daar is het ook poppy. De heren op het podium laten zien wat ze in huis hebben en hebben daarbij zichtbaar lol met elkaar en het publiek. Ze springen energiek heen en weer, dansen met elkaar. En geen enkele noot wordt er valser door. Het publiek laat al snel de heupen wiegen; aangestoken door de band en de dansbare tonen die uit hun gitaren en verschillende drums komen. 

Er staat namelijk ook een bongo-drumset opgesteld aan de andere kant van het podium waar ook op gespeeld wordt. Daarnaast komen er ook een tamboerijn en een lichtgevend blaasorgel tevoorschijn. Met het blaasorgel in de hand creëert de band een cirkelpit in het midden van de zaal. Maar dan een lieve. In het nummer ‘Takes two to tango’ laten ze helemaal zien dat ze niet voor één gat te vangen zijn. Het is niet alleen dansbaar en ontzettend energiek, er zitten ook moeiteloos verschillende dansstijlen in verwerkt. Van tango, tot salsa, tot een wals. The Awkward bewijst niet alleen dat ze inderdaad je favoriete indie sukkels zijn, maar dat ze authentiek zijn en niet onder doen voor de grotere namen die je gewend bent uit de scene.

Het concert

Roos van Nijmegen 2025, voorronde #3, met Son Nouveau + PORTRAY + The Awkward. Maandag 28 april 2025, Merleyn, Nijmegen

The Awkward

The Awkward

Dan is het aan Son Nouveau, ook uit Nijmegen. Een heel ander soort band, net zo eigenzinnig. Hun optreden wordt ‘begeleid’ door een licht dat aan een vuurtoren doet denken. De geluidsopnames die afgespeeld worden bootsen gesprekken na over dat licht en rijgen het optreden aaneen. Als het optreden dan begint met jaren ’80 synthesizers en herkenbare gitaarriffs, lijkt het even of je in een Netflix-serie bent beland. Denk Stranger Things, Dark of een Zweedse crimi. De reis door de tijd deze avond zet zich in ieder geval voort. 

Aan het begin van het optreden lijkt de zanger wat zenuwachtig. Maar door even de ruimte te geven aan de gitarist die een van de vele genadeloze solo’s van de avond inzet, herpakt hij zich. Hij wordt zekerder naarmate het optreden vordert. Wat wel jammer is, is dat het geluid van de zanger wat minder goed afgesteld staat, waardoor je niet alles even goed kunt horen. De ene keer is het te hard, dan weer te zacht. Dat mag de pret echter niet drukken.

Na hun eerste nummer dat vooral eighties new wave aandeed, laat Son Nouveau in hun tweede nummer horen dat ze ook kunnen rocken. Het publiek klapt al snel mee. Hun nummers blijven een jaren ’80 sound houden. Ook in de gitaartonen én de synths die het geheel een eigen geluid geven. Hier en daar komt een vleugje melancholie naar voren. In hun laatste nummer gaan ze los en laten ze hun punk-kant zien. Deze mannen hebben alles in huis.

PORTRAY

Son Nouveau

Aan het eind van de avond wordt iedereen van zijn sokken geblazen door de Nijmegenaren van PORTRAY. Ze noemen zichzelf een protestband en dat verklaart waarom bijna hun hele optreden de microfoon van de zanger als een megafoon klinkt. PORTRAY is hard en veel. In het tweede nummer al gaan hun fans op in een moshpit die een groot oppervlak van de zaal in beslag neemt. Gelukkig geeft de band ze tussendoor ook even pauze met een psychedelisch intermezzo, waarna de harde gitaren gewoon weer doorrocken en de moshpit ook weer op gang komt. 

De muziek staat als een huis, net als de band. Zelfs de gitarist, die een been heeft gebroken, zit gewoon op een kruk om mee te doen. De band gaat jolig met het publiek om. In de tussentijd zoeft de zanger het hele podium over en springt een paar keer van het drumstel. De muziek is dus vooral hard, maar er is een mix in te herkennen van het schreeuwerige van punk, tonen van garage rock, psychedelische muziek en hier en daar een vleugje metal. Maar ze zijn vooral aan het protesteren. Het lijkt een uitlaatklep waar hun fans in ieder geval behoefte aan hadden.

Zo worden de voorrondes al rockend en moshend afgesloten. Met spanning kijken de bands uit naar wie er naar de finale mag en wie er dit jaar op Hemelvaartsdag donderdag 29 mei 2025 in Doornroosje de 39e editie van De Roos gaat winnen. Binnenkort maakt de organisatie bekend welke bands uit de voorrondes de finale hebben gehaald.

PORTRAY