Raggende gitaren en protest tegen een dom blondje in het Witte Huis Raggende gitaren en protest tegen een dom blondje in het Witte Huis

De Roos voorronde #1, dinsdag 8 april 2025, Merleyn Nijmegen, met Spit for the Masses + Grandad + Pomme-Grenade

Een goed begin is het halve werk. De bands die meedoen met De Roos krijgen niet alleen de kans om op bekende podia in de stad te staan: ze maken ook kans, als ze winnen, op studiotijd, een fotoshoot, of het maken van een videoclip. Alles om je band te professionaliseren en naar grotere hoogtes te brengen. De bands van vanavond maken het meteen moeilijk voor de bands die nog gaan volgen de komende twee voorrondes. De lat ligt hoog dit jaar.

De avond wordt afgetrapt door Grandad. Een band uit Nijmegen en Arnhem die van zichzelf zegt dat ze manische punk maken. En deels klopt dat. Naast dat ze klinken als de punkbands uit vervlogen tijden (denk Sex Pistols), met een vleugje Green Day, zijn ze vooral bezig met het maken van hun eigen sound. Wat het meest opvalt, is de saxofoon die ervoor zorgt dat ze net iets authentieker klinken wat betreft geluid. 

De tonen van de saxofoon passen de ene keer perfect tussen de harde gitaren en doorstampende drum, de andere keer zorgen ze voor een jazzy toets tussendoor. In de tussentijd heeft de band ook gewoon lol op het podium. De bandleden bewegen zich losjes en betrekken het publiek bij hun muziek. De gitarist gaat zelfs het publiek in om een moshpit te creëren, iets waar het publiek aan toe was. Het dansen was al langzaam begonnen, de heupen waren al los. De band sluit het optreden al stuiptrekkend over het podium af.

Pomme-Grenade uit Nijmegen wordt omschreven als een beetje zacht, een beetje zoet maar met bittere tonen. Net als een granaatappel. Ze vallen vooral op door de dames in de band. De zangeres en de bassiste zien eruit als klassieke punkchicks met rokken van tule, korsetten, zware zwarte laarzen en buttons. Ze zijn geïnspireerd door onder andere Mannequin Pussy en Turnstile. Pomme-Grenade valt op door teksten die het publiek laten lachen. Zo zingen ze over een dom blondje in het Witte Huis in Amerika, waar - te oordelen aan de reacties - een groot deel van de zaal het mee eens is.

Naast dat de muziek lekker doorrockt, vooral aan punk doet denken en af en toe een vleugje Paramore doet doorsijpelen, zijn er hier en daar wat slordigheden. De zangeres lijkt in het begin buiten adem. Haar stem is niet helemaal goed te horen en daardoor overschreeuwt ze zichzelf. Zonde, want later in het optreden trekt dat bij en blijkt dat ze een prima punk-zangeres is. Plus: dat de band heel grappige teksten heeft die juist in deze tijd een verademing zijn voor het publiek.

The loudest for last. Spit for the Masses uit Arnhem hakt er meteen in met een bak herrie. Raggende gitaren, doorstampende drums en een zanger wiens stem bezeten lijkt te zijn door Satan. Voordat ze beginnen geven ze aan dat ze blij zijn dat zoveel mensen nog tot laat zijn gebleven op dinsdagavond. Deze band houdt ze wel wakker. Het publiek is tijdens het eerste nummer terughoudend en staat op een afstandje te kijken. Tijdens het tweede nummer, hun net uitgebrachte single 'Milk Cartons (Cartons of Milk)', is echter de eerste moshpit van het optreden een feit. 

De muziek is zoals je het verwacht van een band als deze: black metal, veel snelle drums en riffs, hier en daar een beetje post-punk. Maar vooral overgoten met een dikke saus van metal. Dat het hard gaat, wordt niet alleen duidelijk door piepende monitoren, maar ook door een stukje drumstel dat afbreekt.  De zaal lijkt op deze laatste rockuitlating gewacht te hebben, want de bezoekers gaan helemaal los en gaan op in wat de band ten gehore brengt.

Na het optreden is het tijd voor het publiek om te stemmen op hun favoriete band. Na de derde voorronde wordt bekend welke bands er naar de finale gaan en wie de publieksfavoriet was.