Navarone, die in 2018 als eerste band ooit meedeed aan The Voice Of Holland, heeft - jammer genoeg - nooit een echte hit gehad. Maar al die tijd stonden ze bekend als één van de beste live rockbands uit het land. In Doornroosje rijgt Navarone hun oeuvre er in hoog tempo doorheen. Nummers als ‘Time’ en ‘Indigo Blue’ typeren het progrock label van de band met die waanzinnige uithalen van Merijn. Het is meer heavy tijdens ‘Another Way’, maar weer modern rock tijdens ‘Snake’ en ‘Lonely Nights’.
Na vijftien jaar, vijftien optredens in Doornroosje, zes albums, voorprogramma’s voor Anouk en The Golden Earring en ga nog maar even door, gaan de bandleden van Navarone ieder hun eigen expeditie opzoeken. En dus staan Merijn, Kees, Bram, Robin en Roman op 5 januari in hun ‘aller geliefde’ Doornroosje voor een afscheidsshow van ruim drie uur. Bruce Springsteen tijden. Geliefden houden elkaar vast, in de zaal zie je continu corna’s in de lucht, een jochie staat voor zijn vader op en neer tegen de balustrade aan te springen. Navarone heeft pas een paar nummers gespeeld, maar de energie is vanaf het eerste moment al voelbaar.
Navarone
Het concert
Afscheidsconcert Navarone
Vrijdag 5 januari 2024
Doornroosje Nijmegen
©
Rob Jansen
Navarone
Moeiteloos uithalen
Een mooie verscheidenheid uit het oeuvre van de band zo, maar het is steeds echt kassa wanneer zanger Merijn uithaalt met die waanzinnige stem. Ingetogen start ‘Indigo Blue’ in, waarna gitarist Kees en drummer Robin abrupt stoppen met spelen. Nu opletten allemaal, Merijn, heeft zijn blazer inmiddels uit en nu in tanktop, trekt z’n strot open! Moeiteloos haalt de zanger heel wat seconden uit. Alles klapt daarna open. Voortdurend ondersteunen de (bas)gitaristen Merijn met hun knallende geluid, dat ze met een hoop gemak uit hun instrumenten stampen.
Toegegeven, nummers waar de formule: intro-couplet-ontzettend indrukwekkende uithaal-complete chaos, niet in zit, laten het optreden wat inzakken. Bij het (deels) akoestische ‘Wire’ op de laatste plaat bijvoorbeeld, of het tragere ‘Bottom Life’ en ‘Heroes Someday’. Het zijn nummers waar de zogenaamde The Dutch Disease ontstaat.
Discografie
- Navarone ep (2009)
- A Darker Shade of White (2012)
- Vim and Vigor (2014)
- A Date At The Chapel (2014)
- Oscillation (2017)
- Loud and Clear ep (2018)
- Salvo (2018)
- V (2023)
Setlist
- Perfect Design
- Another Way
- Highland Bull
- Smash 'n Grab It
- Wire
- Time
- Black and Blue
- Gimme a Shot
- Indigo Blue
- Leave (met Robbert van Asseldonk op saxofoon)
- Wander
- Bottom Line
- The Strong Survive
- Mind's Eye
- Surrender
- Divided
- Stakes
- Come What May
- Question Why
- The Red Queen Effect
- Quarter Rest
- December
- Sage
- Devil's Ferry
- Heroes Someday
- Snake
- Unmistakably Everything
- Free Together (met Robbert van Asseldonk op saxofoon)
- Cerberus
- The End of the World
- Lonely Nights
- Days of Yore
©
Rob Jansen
Navarone
Tot zover
Ontzettend indrukwekkend daarentegen is het symfonische 'Wander'. Het publiek, dat deze show binnen twee minuten deed uitverkopen (wat leidde tot twee extra optredens) laat zichzelf zien als diehard en neemt het refrein en daarop volgende couplet zo van een grijnzende, de hele show grijnzende, Merijn mee. En zo valt opnieuw op dat het optreden vooral hoogtepunten kent bij de hardere platen zoals deze, waar de volumeknop op z’n hoogst staat en er scheurende, harde en uitgerekte gitaarsolo’s het publiek in worden gesmeten.
Na maar liefst 32 liedjes verspreid over zes albums houdt het geschreeuw en geknal van de band dan echt op. Wie weet wat deze hardrockband in de jaren ‘70 en ‘90 geweest zou kunnen zijn, in het voorprogramma van Led Zeppelin of Pearl Jam bijvoorbeeld. Ach ja, dat doet er nu niet meer toe. Voor nu: bus inladen. Bier drinken. Ieder een eigen weg opgaan. Tot zover.
©
Rob Jansen
Navarone
©
Rob Jansen
Navarone