Nacht van de Niemander levert vandaag mooie kruisbestuivingen op Nacht van de Niemander levert vandaag mooie kruisbestuivingen op

Ondertussen is in de bovenzaal het optreden van Naji XYZ (oftewel Zaid M. Naji uit Jemen), Q-Mars (uit Iran) en Isma Ip (uit Somalië) begonnen, dat volgens een sandwichformule verloopt. De muzikanten komen namelijk uit verschillende Afrikaanse Windrichtingen. Naji XYZ trapt de avond af met zijn beats waarna hij Q-Mars zich bij hem voegt gevolgd door Isma Ip. Muzikaal is het niet allemaal van de bovenste plank wat de beatmaker en zijn twee rappende compagnons doen en zéker aan de bindtekststen moet nog het e.e.a. geschaafd worden. Het tussen de nummers “DJ we wanna party” zingen, volstaat daarmee niet, maar het optreden heeft ondanks wat technische strubbelingen een lekkere flow en met een cover van K’naan’s ‘Wavin’ Flag’ ook de juiste positieve vibe.

Hierna verplaatsen wij ons naar inmiddels goed volgelopen grote zaal voor het optreden van De Niemanders (waardoor we helaas het het solo muziektheater van Sally Jabour en spoken word optreden van Sait Gulsen in de kelder van Luxor Live missen). De zaal is terecht volgelopen zo blijkt, want laat het maar een bloedbroeders Wout Kemkens en de bij vlagen heerlijk theatrale Rocco Ostermann over om een intense show neer te zetten. Daarbij worden ze in de rug gesteund door een soepel musicerende band. Een klein minpuntje is wellicht dat de nadruk vooral ligt op die gevangenisplaat uit 2020, omdat ze nog midden in de opnames zitten voor die tweede Niemanders-plaat die in 2024 uit moet komen. Een kniesoor die daar op let. Een van de prijsnummers vanavond is melancholische ‘Joe’, het wel degelijk van die nog te verschijnen plaat afkomstige ‘Miss Information’ (deels gezongen in het Frans) en na ‘De Mier’ mag de immer driftige Patrick Tilon a.k.a. Rudeboy aanschuiven voor twee Urban Dance Squad-klassiekers . Namelijk ‘Alienated’ en ‘Demagogue’. De heren sluiten af met het heerlijk jakkerende ‘Skycrasher.’

Na het vrij duistere optreden van De Niemanders is het echter tijd voor de vrolijke en uiterst dansbare klanken van de Senegalese Omar Ka en zijn Omar Ka Orchestra, waarbij de temperatuur bij het heerlijk swingende optreden snel oploopt. Al weerhoudt dat Omar er niet van om zijn wollen wintermuts gedurende het hele optreden op te houden. Shoutout naar Omar’s tromptist trouwens die met zijn spel lounge-helden St Germain in herinnering roept (of hadden zij die karakteristieke trompet-sound destijds als sample van Miles Davis geleend?) De teksten worden in het Fula gezongen en zijn dus alleen fonetisch mee te zingen “My My Ola O” staat het publiek op een gegeven moment enthousiast mee te zingen. De swingende Afrikaan neemt een loopje met zijn officiële speeltijd en een deel van het publiek verruilt de kleine zaal weer voor de grote. Want hier geven de arbeidende Rotterdammers van Ploegendienst acte de précence en voor je het weet hebben die enthousiaste punkers hun setlist er nog sneller doorheen gejast dan je op basis van de officiële speeltijd zou verwachten (wat ook zo is). En hoewel het in de grote zaal inmiddels een stuk rustiger is, is de moshpit áán! En dat is terecht, want op Nederlandstalige songs als ‘KZGGWN!’, ‘IK’ en het afsluitende ‘Pikkie In Me Sok’ is het heerlijk pogoën.

Voor de bands die volgen is het echter een beetje jammer, want hoewel het bij de hutspot van jazz, punk, drum & bass en mediterrane invloeden, van Amagurk wel een beetje te verwachten is dat er maar een handje vol liefhebbers voor te vinden is. Is het handjevol publiek bij, de op Omar Souleyman-leest geschoeide Syrische bruiloften en partijenmuziek van Shamzon juist gebaat bij meer publiek. Afgelopen zomer bewees de band rondom zanger Saad Sham, zanger en ud-speler Khaled Ayuob, toetsenist Abdul Rahim Al-Saleh (عبدالرحيم الصالح), tijdens het Valkhof Festival namelijk dat het dak er dan écht af kan gaan. Nu blijft het, hoe fraai de muziek ook is, een feestje voor intimi. Een feestje dat voor die intimi nog langer doorgaat met het Colombiaanse soundsystem van El Mágico Baobab in de grote zaal en een DJ-set van Yallah! Yallah! in de kelder.

De Nacht van de Niemander was, zéker op haar hoogtepunt (rond twaalven met de optredens van De Niemanders feat. Rudeboy en Omar Ka), een fijn feestje. En dat de vaderlijke rocker Rocco Ostermann met kompaan Wout Kemkens de verdrukten de aarde op zo’n fraaie manier een stem geeft, verdient alle lof.