Roze woensdag in Nijmegen betekent: veel roze op straat en een heerlijk divers publiek overal waar je maar komt en kijkt, en ook elk jaar meer queer acts op de programmering. Zo trokken veel fans naar het Valkhof voor optredens van Girli en Carla Prata, allebei terug te vinden in de top zeven van 3voor12 Gelderland. Met vandaag ook opvallend veel Nijmeegse acts.

7. Squirt Kobain

© Hans van Wijk / Valkhof Festival 2023

Squirt Kobain brengt bassfeest op gang

De naam Squirt Kobain alleen is al genoeg om onze aandacht te trekken en hoewel deze naam behoorlijk tot de verbeelding spreekt, blijkt het concept vrij simpel: een stuk of 3 spuitelven in roze bivakmutsen die snoeiharde dansmuziek draaien. Allen zijn ze in verschillende mate achter de schermen betrokken bij WTF!?, het dubstep- en drum 'n bass-feest dat al sinds jaar en dag Doornroosje uitverkoopt. 

Ze trappen de avond af met een reeks houseclassics en platte hits die allemaal door de blender gaan. We horen Redlight, Vengaboys, Britney Spears en Sidney Samson, maar wel allemaal geremixt tot stampmuziek. Gedurende de set zal het aantal bivakmutsen op het podium langzaam veranderen. Dan weer iemand erbij, dan weer eentje het podium af, om uiteindelijk op vijf te eindigen. Een van hen is een MC die het publiek met een mix van opzwepende uitlatingen en freestyle raps in beweging brengt.

Na een uur wordt het tempo langzaam vakkundig opgevoerd richting de 140 beats per minuut om over te gaan op onvervalste drum 'n bass. Het knappe van de heren hier is wel hoe ze de vlonders vol dansers hebben weten te krijgen. Stond daar tegen zevenen nog een man of dertig, een slordige twee uur later staat het helemaal vol met ravers en bassheads die op hoog tempo de avond gaan trotseren. Het is te merken dat de jongens in de scene zitten, want ze hebben hier een ijzersterke kickstart van de nacht gegeven. (ML)

6. Girli

© Matthijs Mekking

Roze Girli wint zieltjes op roze woensdag

Eind vorig jaar shockeerde Girli nog haar grootste fans, door haar kenmerkende knalroze haar opeens peroxide-blond te verven. Gelukkig zijn we een jaar verder, en blijken de roze lokken haar halve hoofd al te hebben terugveroverd. Ideale act voor Roze Woensdag dus!? Als het aan haar ligt wel: "I'm gay and I'm pink, it's a perfect match!" 

Vraag het anders eens aan die rijen tieners en jongtwintigers die hier al stonden te queuen terwijl Roufaida nog bezig was op de Boog. Die hoef je niet te vragen mee te zingen met de springerige hyperpop-punkpop (in de hoek van: Charli XCX meets Paramore) van deze Londense. "Wie van jullie identificeert zich als onderdeel van de LGBTQ+-community?" vraagt ze voor haar hit 'Girl I Met on the Internet'. Heel veel handjes. 

Voor hen is Girli echt een icoon. Heel bereikbaar ook: dankzij haar openhartige teksten over eerste liefdes, coming out en struggles met volwassen worden als je niet aan de heteronorm voldoet. Dankzij het feit ze hier letterlijk de hele tijd de voorste rijen van het publiek opzoekt om haar fans aan te raken. En morgen weer dankzij haar immens populaire tiktok, waarvoor ze hier - behalve twee bandleden die vooral op de achtergrond blijven - ook een cameravrouw heeft meegenomen die de halve show achter Girli aanrent, en het publiek opzweept mee te zingen of te zwaaien. Geen hypecrew maar een hypevideografe, hoe sick is dat! (RO)

5. Carla Prata

© Hans van Wijk / Valkhof Festival 2023

Clubby r&b van Carla Prata werkt ontwapenend en aanstekelijk

Opgegroeid in Angola en Portugal, is de (nu) Londense Carla Prata vanavond de Noordzee overgestoken voor een optreden op het Boog-podium. "Normaal kom ik voor de wiet, maar vanavond voor de vibes," grapt de sympathieke 23-jarige, die opvallend moeiteloos contact legt met individuele bezoekers. Hier vraagt ze wie er Portugees spreekt, daar of er ook wat mannen staan die nog kunnen dansen ("although I can't dance for shit"), tussendoor knipoogt ze in de telefooncamera van iemand die staat te filmen.

Drie jaar terug leek Carla Prata eigenlijk hard op weg om veel te groot te worden voor een show als deze: singles 'Certified Freak' en vooral 'Owner' leverden de nodige blog-hype en een platendeal met Sony op. Je snapt zelfs in de uitgeklede versie van vanavond wel waarom: ook hier - zingend over door haar dj ingestarte achtergrondtracks - is haar clubby r&b met Portugese (en soms Engelstalige) zang ontwapenend, aanstekelijk en verleidelijk. 

Had Girli vlak hiervoor nog haar eigen cameravrouw bij zich, laat Carla Prata hier zien hoe het nog (kosten)efficiënter kan: haar eigen dj filmt gewoon haar halve optreden. Jammer dat er (toch niet daarom hoop ik?) af en toe wat misgaat met het instarten van de juiste tracks. Na 25 minuten gaat het helemaal mis, of is de muziek op... in elk geval verdwijnt Carla Prata van het podium. Om daarna samen met haar dj nog wat tracks te draaien als pauze-muziek. Raar einde van een sympathiek optreden. (RO)

4. Myra Pilar

© Patrick Struijker Boudier

Myra Pilar: krachtig en haast feilloos optreden

De Nijmeegse zangeres en songwriter Myra Pilar heeft bijna een abonnement op de Vierdaagsefeesten; de afgelopen jaren stond ze regelmatig op de planken met haar innemende en pakkende soul, R&B en acoustic pop. Ook dit jaar is ze weer in de stad te vinden; zaterdag speelde ze op de Ramblas en vanmiddag vertoont ze haar vocale kunsten onder de Waalbrug. Het is Roze Woensdag en de Nijmeegse binnenstad is propvol bezoekers. Bij De Kaaij is het iets rustiger, maar desondanks is het een verademing om langs de Waal - met een verkoelende bries - te luisteren naar een van de betere zangeressen die deze Gelderse stad heeft.

Want zingen kan Myra Pilar. Dat komt niet alleen tot uiting in de paar akoestische nummers die ze doet met alleen gitarist Ids ten Dam en waarin ze met ingetogen zang iets krachtigs neerzet. Maar ook in het door een Spaanse gitaar gedreven 'All Over The Place', de vocale tour de force van 'Orange Beauty' en het ontroererde 'Alles Toch Weer Goed', het enige Nederlandstalige nummer dat ze vandaag doet. Jazzy, funky, soulachtig: welk labeltje je er ook op plakt, Pilar beheerst het. Kudos ook voor de band, bestaande uit gitarist Ids, bassist Marcianho Morgenland en drummer Jop Harryvan, die een prima solide basis legt waarop Myra kan excelleren.

Dat ze een loyale fanbase heeft in Nijmegen staat buiten kijf. Haar twee releaseshows in poppodium Merleyn waren in no-time uitverkocht en ook vanmiddag groeit het publiek aan met talloze bekenden, te oordelen aan de enthousiaste begroetingen vanaf het podium. Interactie volop en ook de komische noot ontbreekt niet deze woensdag: hond Ginger springt geregeld op het podium om de spotlight te stelen. Maar de echte spotlight behoort toch echt aan Myra Pilar. Een krachtig en welhaast feilloos optreden. (PSB)

3. Janne Schra

© Willem Melssen

Knuffelen met Janne Schra

“De mooie donzige stem van Janne vlijt zich er behaaglijk tegenaan”, schreef recensent Guuz Hoogaerts ooit in zijn review van Janne’s solo-debuutalbum. Vanavond is het 'partner in crime' Laurens Radstake die zich met zijn subtiele gitaarspel tegen die mooie donzige stem aanvlijt. Want het is haar stem die in de intieme setting van de knusse bovenzaal van de Thiemeloods de hoofdrol opeist. Dat is al gelijk zo bij opener ‘Paris Syndrome’, maar ook bij het piepkleine zelfhulpboek-liedje ‘Dragon’.

De set heeft sowieso een hoog therapeutisch gehalte. Maar het is Jannes kracht dat het optreden nergens zwaarmoedig wordt. Al kan dat ook aan de hilarische anekdotes liggen die ze tussendoor vertelt. Bijvoorbeeld bij ‘Five Years’ waarvoor ze een verregende videoclip opnam met Michiel Romeyn. Het meest therapeutische liedje van de avond is echter ‘Speak Up’ waarbij Janne ons mee laat neuriën. Ze is er zéér stellig over dat gezamenlijk neuriën 'knuffelhormonen' aanmaakt en je je buurman of -vrouw daardoor gelijk aardiger vindt. Of het ook écht zo werkt? En of dit een concert of therapie-sessie is? Het maakt eigenlijk ook geen verschil. Wanneer Janne ons de zegen geeft met met het fraaie ’Good Now’ gaat iedereen met een vrolijker gemoed de zaal weer uit. (TM)

2. Frank Boeijen

© Heyta Melssen

Frank Boeijen komt perfect tot zijn recht in de Stevenskerk

Met Frank Boeijen staat er vanavond een icoon in de Stevenskerk die, onder andere met zijn Frank Boeijen Groep, nadrukkelijk een stempel op de nederpop heeft weten te drukken. Zijn oeuvre beslaat ondertussen al bijna vijf decennia, maar, zo vertelt hij ons: “Door de tijd veranderen de betekenissen van de teksten voor mijzelf.” Dat zien we vanavond ook. Het lijkt alsof hij en zijn muziek met de jaren nog meer naar elkaar toe zijn gegroeid.

Natuurlijk komen er grote hits voorbij: 'Kronenburg Park', 'Zeg Me Dat Het Niet Zo Is' en 'Zwart Wit'. Maar leuker nog zijn de onbekendere nummers waar Frank Boeijen een anekdote bij heeft. Zo speelt hij het eerste nummer van zijn debuutplaat met Wout Pennings (‘Waar Kom jij Vandaan?’) en is hij openhartig over zijn jeugd in Nijmegen (‘Vaderland’). Ook ‘Nijmegen Bij Zonsondergang’ heeft vanavond natuurlijk een streepje voor. De uitvoeringen zijn kleiner en kwetsbaarder dan dat we gewend zijn, maar door de akoestiek (“anders dan bij jullie thuis”, aldus de presentator) en de vorm van de zang tegelijkertijd meeslepend.

Het publiek luistert aandachtig en muisstil: tijdens ‘Zonder Woorden’ en ‘Zeg Me Dat Het Niet Zo is’ kun je iedere snik in de zaal horen. Frank Boeijen daarentegen lijkt met elk nummer meer los te komen. De anekdotes worden enthousiaster en als hij terugkomt voor een toegift lijkt hij eigenlijk niet te willen stoppen. Begrijpelijk: met dit publiek, deze setting en Frank Boeijen in deze stemming had de show gerust een uur langer mogen duren. Maar na ‘Kronenburg Park’ en ‘Rond en Rond’ verruilen we de stilte van de kerk toch echt weer voor het feestgedruis in de stad. En we vragen niet naar de weg… (RH)

1. Elmer

© Matthijs Mekking

Elmer viert de tegenstrijdigheid

Het had de set van een aflevering van Sesamstraat kunnen zijn, de rekwisieten waartussen rapper Elmer haar optreden op het Boog-podium geeft. Een waslijn met grote witte onderbroeken, een levensgrote radio en een pop van een hond die dienst doet als dj. Het is een absurde setting en Elmer lijkt daar perfect in te passen. Tussen de eerste paar tracks zitten enkele sketches, waarin ze o.a. haar dj-hond in elkaar slaat. Het zorgt ervoor dat al snel de vraag opkomt waar we hier naar zitten te kijken. Is het een concert of is het theater? Cabaret? Al snel is het bij Elmer moeilijk om absurdisme en oprechtheid uit elkaar te houden.

Die tegenstrijdigheid is de eerste van velen die Elmer bewust omarmt vanavond. Ze speelt vanavond haar volledige nieuwe ep, die pas in oktober uitkomt, al op het Valkhof. Nummers die het ene moment gaan over machogedrag en dan weer over onzekerheid. Die dan weer klinken als de hype-raps van De Likt, en vervolgens als de emoraps van S10. Als op een gegeven moment tot twee keer toe het verkeerde nummer op komt, durft niemand meer te zeggen of het echt mis gaat, of dit bij de show hoort.

Het valt op hoe goed de tracks van Elmer in elkaar zitten, want ook als het theatrale wat naar de achtergrond trekt, houden haar nummers over hypocrisie, jezelf tegenspreken, tegenstrijdige gevoelens en andere tegenstrijdigheden haar set makkelijk overeind. Dan kan ze plots haar laatste nummer, ‘Je Vader’ niet meer spelen door tijdsgebrek van eerdere technische problemen. Het publiek blijft minuten lang staan en om meer roepen, en Elmer wil ook door, maar het tijdsschema van het Valkhof Festival is onverbiddelijk. Wel door willen gaan maar niet meer mogen, die laatste tegenstrijdigheid zag zelfs Elmer niet aankomen. (TvA)