Rottende madeliefjes is de vertaling van de bandnaam Magraritas Podridas. Het viertal uit Hermosillo (Mexico) is nu twee weken onderweg voor een eerste tour door Europa. De band kenmerkt zich door een unieke mix van shoegaze, grunge en noiserock uit de jaren negentig. Op het Boog podium neemt de bassiste en frontvrouw van de band de vocalen voor haar rekening. Naast haar twee gitaristen die, hoe shoegazing wil je het hebben, voorovergebogen staan te rammelen op de gitaren. Met haren voor het gezicht storten ze een muur van lawaai over het publiek uit dat in het begin wel nieuwsgierig is, maar vooral achteraan komt en gaat.
Na het eerste nummer bedankt de frontvrouw iedereen om de laatste single ’Corazón de Muneca’ in te starten. Twee weken onderweg zorgt ook voor wat technische problemen: ter plekke op het podium wordt een paar keer de bas gerepareerd. Na de tweede keer start het nummer ‘Vomito’ en ja, van dit soort technische problemen zou je ook kotsmisselijk worden. Het zorgt ook wel dat de set even wat inzakt na een derde reparatie. Tegen het einde van de set veert het tempo weer op en vooraan is een deel van het publiek nieuwsgierig blijven staan om te zien of deze verrotte madeliefjes nog tot bloei komen. Het levert niet meer dan een hele kleine moshpit van een paar man aan de zijkant op. (EM)