Sue The Night
Het gaat snel de carrière met Suus de Groot alias Sue The Night. Vorig jaar nog 3fm Serious Talent, nu staat ze met volledige band al op het hoofdpodium van de Zwarte Cross. De weerverwachtingen zijn niet al te best, om het voorzichtig uit te drukken, maar als de Amsterdammers op het podium staan is er slechts sprake van een stevige bries. Door het vroege tijdstip is het niet heel erg druk op deze grote weide, maar dat heeft geen enkel effect op het enthousiasme van de frontvrouw. Muzikaal wordt er geput uit de jaren 70 en 80, getuige de toetsen, het materiaal van debuutalbum Mosaic. Een prima uitvoering van `Heart Of Glass’ van Blondie past naadloos in de set. Als het harder gaat waaien, verschuift de aandacht naar een 3fm promotieteam die fleece dekentjes in handdoek formaat uitdeelt. Het is tekenend voor de jonge band, de aandacht vasthouden is nog niet zo eenvoudig en alleen op reputatie kan de band nog niet varen.

Andy Frasco
Andy Frasco kenmerkt zich door een flinke dosis pop-soul, waarbij Bruno Mars' 'Marry You' snel als mogelijke invloed naar boven komt. De muziek is niet vernieuwend, wel strak, maar het is geen saaie band: de bassist wappert met zijn cape over het podium als een ware Superman, terwijl de zanger dansmoves laat zien die associaties oproept met King Herod uit de filmversie van Jesus Christ Superstar uit 1973. Minder christelijk, maar zeker zo vermakelijk is het moment waarop zanger Andrew een fles Jägermeister tevoorschijn haalt, van het podium klimt en de fles aan een willekeurige jongen 10 meter in het publiek geeft, en terugloopt naar de barrière. Vervolgens instrueert hij het aanwezige publiek om tussen hem en de fles Jägermeister te gaan staan: 'Don't make me eat dirt' roept hij zodra hij op de handen van het publiek springt: een retourtje later heeft hij de fles weer en barst het feestje echt los, waarbij ook covers van 'Purple Rain' en 'Killing In The Name Of' langskomen. Andy Frasco laat zien dat je geen vernieuwende muziek hoeft te maken of meeblère-nummers over relatiebreuken hoeft te schrijven om op het hoofdpodium het aanwezige publiek te vermaken.

Afterpartees
Door de extreme weersomstandigheden is het programma van de zaterdag voor een deel op de schop gegaan, maar de optredens in The Roadhouse vinden gelukkig wel allemaal doorgang. Het is dan ook de hele tijd stampvol, want overdekt. Afterpartees gaan furieus van start met hun garagerock met punk inslag. Er ontstaat meteen een flinke pit met hier en daar een crowdsurfer. Het is duidelijk dat dit vijftal uit Horst het publiek wil trakteren op een goed feestje. Frontman Niek Nellen beweegt zich heerlijk maniakaal en zelfs in zijn verhalen tussen de nummers (met stevig Limburgs accent) gooit hij al zijn energie. Als Afterpartees ook nog ‘Het Padvinderlied’ (“Het beste carnavalsnummer ooit”) inzetten is het feest compleet. Daarna verschijnen er zelfs nog een trompettist en een trombonist op het podium, maar dan is de mening van de Zwarte Cross al vastgesteld; Afterpartees is een van de leukste gitaarbands van Nederland.

Katzenjammer
Oorspronkelijk stonden de vier Noorse dames van Katzenjammer op het hoofdpodium gepland, maar dit is verplaatst naar de Rock-n-Roll Circus-tent. Als de roodfluwelen gordijnen opengaan is het publiek blij verrast. De charmante verschijningen zijn maar wat blij dat ze toch nog kunnen spelen vandaag, want het zag er even slecht voor ze uit. En misschien is het beter voor deze mix van folk, pop en wereldmuziek dat ze nu in een tent staan in plaats van op de grote weide. Het blijft een unieke band. Niet alleen is het aantal vrouwenbands nog altijd beperkt, maar dat ze ook nog eens allemaal meerdere instrumenten (en dus veel van plaats wisselen) zien we eigenlijk nooit. Wel bij Katzenjammer dus. Bij het makkelijk meezingbare nummer `Rock-Paper-Scissors’ krijgt de blonde Solveig het publiek makkelijk mee als ze boven op monitor staat, terwijl Marianne met de donkere krullen het nummer `Lady Grey’ van hun nieuwe album Rockland met een persoonlijk intro voorafgaat. Het van Genesis bekende `Land Of Confusion’ wordt volledig eigen gemaakt en als ook een roze pianootje is gebruikt, nemen de dames in stijl afscheid; met zijn vieren arm in arm op de rockklanken van `Crazy Crazy Nights’ van Kiss.