Het is een miezerige namiddag als Niek Pronk Band op het Entree-podium een stevige set staat te spelen. Ik heb een afspraak met tekenaar Gerard Mulder, maar hij is nergens te bekennen. Plotseling zie ik hem tegen een boom geleund aan het tekenen, alsof hij als een duveltje uit een doosje is gekropen. Waarom tekent hij bij concerten en festivals? “Je ziet zoveel fotografen, dus ik dacht ‘waarom geen schetsen maken’,” zegt Gerard. “Het geeft toch een ander beeld.” Zelf is hij geen fotograaf en ook niet geweest. Door een aangeboren lichte hersenbeschadiging beweegt zijn hand niet zo goed, maar dit heeft op zijn tekentalent absoluut geen invloed.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?