In april van dit jaar brachten de jongens van Raw Flowers hun debuutalbum Raw Flowers uit. Dit werd onverdeeld goed ontvangen en sierde zelfs de Luisterpaal. Ongeveer acht maanden later lanceerden de mannen van Donnerwetter hun debuutalbum. Ook dát album is goed ontvangen. En dat is niet de enige overeenkomst. Beide bands hebben sterke roots in de Achterhoek. Daarnaast hebben ze alle twee leden die in Shaking Godspeed zitten of zaten. Én de bands stonden afgelopen donderdag in een uitverkochte kleine zaal van Luxor Live in Arnhem.
Albumrelease Donnerwetter met in het voorprogramma Raw Flowers in de kleine bovenzaal van Luxor Live in Arnhem op 18 december 2014.
Klokslag 21.00 uur trappen zanger Lawrence Mul, gitarist Paul Diersen, bassist Clemens Mul en drummer Ilja Vaags af. Ze geven meteen een visitekaartje af. De uitverkochte kleine bovenzaal van Luxor Live staat vol mensen die zo enthousiast zijn dat het lijkt alsof ze speciaal voor Raw Flowers zijn gekomen. Mensen die de band vaker hebben gezien, nemen een ontegenzeggelijke verbetering waar van de wijze waarop de jongens samen spelen. Was het een aantal maanden geleden nog hier en daar ietwat ruw en onwennig, nu is het soepel en gepolijst.
De specifieke klank van Lawrences stem doet bij vlagen denken aan die van Barry Hay in de beginperiode van Golden Earring, zoals tijdens Livin’ Dolls. Op andere momenten dient de vergelijking met John Cougar Mellencamp zich aan. De rock en blues die de Achterhoekers hier tentoonspreiden klinken fantastisch.
Als het publiek een beetje is bijgekomen door beneden voor de uitgang sigaretjes te roken en vervolgens de nodige alcoholische versnaperingen te nuttigen, betreedt frontman Rocco Ostermann, vergezeld van zijn Donnerwetter-kompanen Matthijs Stronks, Wout Kemkens en Mike Visser het podium. In een handomdraai klinken de eerste tonen van Mojo Hand. Ze kondigen circa anderhalf uur alternatieve rock aan. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Rocco wel eens beter heeft gezongen, komt zijn stem toch erg goed uit de verf in een nummer als Ego.
Van meet af aan wordt duidelijk dat live wordt waargemaakt wat op het album wordt beloofd. En zo goed wordt het ook ontvangen. Het publiek, waarvan een groot deel vanuit de Achterhoek naar Arnhem is gekomen, vermaakt zich kostelijk. Met name de eerste helft van de zaal staat te swingen. Het nummer Dance, waarmee het album opent, mag rekenen op een oorverdovend applaus.
Hoewel de aandacht over het algemeen uitgaat naar de flamboyante Ostermann verdienen vanavond toetsenist Stronks, gitarist Kemkens en drummer Visser alle lof. In combinatie met het gitaarspel van Rocco wordt een cover neergezet van Ain’t No Grave (Can Hold My Body Down) van Johnny Cash die kippervel veroorzaakt.
Tegen het eind van het concert laten met name Wout en Rocco nog even zien dat ze ook hoofdbestanddeel zijn van een ander gerecht: Shaking Godspeed. Met Commando, afkomstig van het album Welcome Back Wolf wordt een uitstapje gemaakt naar die band. Als rond 23.45 uur meneer Ostermann zelfs op zijn knieën valt tijdens het laatste nummer, blijkt dat helaas toch al wel een kwart van het publiek vroegtijdig huiswaarts is gekeerd.
Hier staan doorgewinterde muzikanten op het podium. Voor twee van de vier leden van Donnerwetter is dit zelfs de tweede albumrelease die ze dit jaar meemaken. De livevertolking van Dance en het gecoverde nummer van Johnny Cash zullen het langst blijven hangen.
Donnerwetter laat zien een liveband bij uitstek te zijn. Het is echter jammer dat Rocco wel eens beter gezongen heeft. Daarnaast spelen zenuwen hem soms blijkbaar flink parten, waardoor hij niet meer goed uit zijn woorden kan komen.
Lang leve de Achterhoekse rock in Luxor Live! Zowel Donnerwetter als Raw Flowers laat een verpletterende indruk achter.