Nachtdiesels komt na twee verhalen goed op stoom

Bekende Nijmegenaar brengt bundel uit met verhalen over de binnenvaart en Nijmeegse pop-scene

Tekst: Ellen Webbink, ,

Frank Antonie van Alphen kun je met recht een bekende Nijmegenaar noemen. Zelfs als je hem niet kent, heb je hem waarschijnlijk al wel eens gezien. De zoon van een binnenschipper speelde in Mummy’s a Tree, maar schreef ook voor lokale media zoals Impuls Straatmagazine. In het boekje Nachtdiesels werden de columns die daarin verschenen gebundeld.

Bekende Nijmegenaar brengt bundel uit met verhalen over de binnenvaart en Nijmeegse pop-scene

Het is een dun boekje, 'Nachtdiesels' van Frank Antonie van Alphen. De schrijver, die al jaren in het Nijmeegse te vinden is, komt uit een binnenvissersfamilie. Dat het een wereld op zich is, blijkt uit de verhalen in deze bundel. Hij vertelt over zijn jeugd op de vaart en zijn eigen geringe talent voor dat leven op de boot. Van Alphen is daarom een andere weg ingeslagen. Hij speelde in de Nijmeegse band Mummy’s a Tree en hij schrijft recensies voor bijvoorbeeld de Gelderlander. En schrijven kan hij wel, dat is duidelijk. Hoewel de wendingen in zijn proza soms vreemd overkomen, boeit van Alphen wel. Jammer genoeg vind ik de eerste twee stukken niet het beste, maar als je even doorzet wil je wel steeds meer. De verhalen doen je verlangen naar een avond in een rokerige kroeg die eindigt met veel laatste drankjes. De stukjes bevatten mooi gevonden woorden en uitsmijters zoals “maan overboord”. Voor mij de grote kracht van deze bundel. Het bewijst dat van Alphen een echte verhalenverteller is. En ook al noemt hij zichzelf stukjesschrijver, ik denk dat dit werk voorgedragen beter tot zijn recht zal komen. Net als soms de verhalen, mist ook het boekje samenhang. Dit boekje gaat niet alleen over zijn jeugd maar ook over optredens met zijn band en Thailand. Van Alphen schrijft associatief, en zo krijgen we als het ware een kijkje in de werking van zijn geest. Zo kan een herinnering aan de opname van een nummer van Nina Simone eindigen in een kus van zijn vader. Dat is herkenbaar, maar het leidt wel wat af. Het stukje over Frank Boeijen en het overlijden van een jeugdvriend met dezelfde voornaam raakt het wel. Dat is prachtig en zo wil ik er meer. Ik heb daarom ook het idee dat van Alphen meer werk in huis heeft om een coherentere bundel samen te stellen. En dan mag het meteen ook wel wat dikker, want dit boekje heb je met twee borrels al uit. Of Frank Anthonie ook daadwerkelijk een verhalenverteller is, zal blijken op Live in the Living op 24 mei in Ooij. Hij zal dan in huiskamersfeer voorlezen uit eigen werk. Okieson en Marten de Paepe zijn dan ook van de partij.