Op hun website haalt de band invloeden aan zoals Jack Johnson en Daniel Beddingfield, maar zelf zou ik ze eerder in een rijtje plaatsen met Raccoon en Direct. Behalve dat het prima muzikanten zijn, hebben ze dezelfde jongehonden-uitstraling als Direct en het melodiegevoel van Raccoon. William Wixley speelt echte hitparadepop, al klinken de nummers live een stuk harder dan de tracks die te horen zijn op hun Hyves- en MySpace-pagina's. Stevige rock wordt afgewisseld met korte stukjes reggae en rap. De muziek blijft daardoor lekker in het gehoor liggen. De leadzang en de backing vocals kleuren erg mooi en de band speelt gewoon een enthousiast en foutloos optreden. Hun nieuwe single 'Forgiveness' is op het eerste gehoor niet het sterkste nummer in de set van dertig minuten, maar het is wel zo'n nummer dat je een kwartier later plotseling staat te neuriën als je bij de kassa staat. Opvallend was ook het uitstekende geluid dat de toch niet bijster grote installatie van de Music On Wheels-truck voortbracht. Props voor de techniek en de geluidsmensen. Is er dan helemaal niks aan te merken? Eigenlijk niet, ik moet bekennen dat dergelijke niks-aan-de-hand-pop best welkom is als je met een lichte kater door de stad loopt... William Wixley timmert al flink aan de weg in radioland, ze promoten zichzelf erg goed op internet met diverse websites en een eigen YouTube-videokanaal en de agenda toont optredens door het ganse land. Deze band gaat het nog ver schoppen.