De Nijmeegse stoner scene is de laatste jaren aan een flinke opmars bezig. Er mag bijna van een stonergolf gesproken worden. De eerste band van deze avond, Barbarella, mag er trots op zijn dat zij deel uitmaakt van deze opmars. Vernoemd naar een campy science fiction film uit de jaren zeventig, zet de band met een even zo fout intro al snel de toon. De band weet duidelijk waar het naar toe moet met de muziek. Typische riffs, drumroffels en onverwachte overgangen in de muziek weten van de live-ervaring een interessant geheel te maken. De muziek weet je wel bij de strot te grijpen, maar het is goed te merken dat Barbarella nog een jonge formatie is. In het begin gebruikt de zanger zijn stem nog wat onzeker, maar in de loop van het optreden weet hij zich te herstellen. Het gebruik van een tweede stem is een toegevoegde waarde. Erna is het de beurt aan het loggere collectief ZEUS. De zanger komt me wel erg bekend voor, maar daar zal ik in dit artikel niet verder over uitweiden. Vanaf het begin is de zang niet altijd even toonvast, wat een beetje afbreuk doet aan de verder prima muziek. De muziek is log en slepend. Soms doet het denken aan Black Label Society, soms aan de mooie dagen van Soundgarden. Op de betere momenten van de zanger komt hij zelfs erg dichtbij de kwaliteiten van een zanger als Chris Cornell. De sfeer is erg relaxed en past bij het genre van deze avond. Het is ook fijn dat er niet meer dan twee bands geboekt zijn, dat had vanwege het genre een overkill effect gehad.