The Gathering speelt opnieuw een thuiswedstrijd in de mooie theaterzaal van 'artplex' Lux. Ditmaal blijven de tribunes achterwege en is het een gewoon sta-concert. Het podium is vrij laag, dus de achterste rijen zullen het moeten doen met de uitstekende hoofden van de band. Maar ondanks het bordje 'uitverkocht' op de deur is er ruimte genoeg om een mooi plekje te vinden dichter bij het podium. En op die plek is het goed toeven op deze zaterdagavond. De band heeft er zichtbaar zin in en aan de brede glimlach en vette knipogen van frontvrouw Anneke te zien zijn er ook nogal wat bekenden op de show afgekomen. Drive By Wire, een veelbelovend trio uit Deventer, trapte af. Helaas kwamen zij niet helemaal uit de verf. Het optreden begon goed met een sterk groovend, instrumentaal stuk. Maar al gauw werd het moeilijker om de nummers te onderscheiden, mede door het wat matige geluid. De potentie is er zeker, maar het lijkt erop dat ze nog moeten groeien en een wat meer eigen geluid moeten creëren. Gezien de lauwe applausjes tussen de nummers door dachten er meer mensen zo over. The Gathering opende ijzersterk met twee nummers van hun laatste album 'Home'. Vooral opvallend: de dansbaarheid van de eerste twintig minuten. Anneke springt in het rond, maar het publiek lijkt toch meer te wachten op het oudere werk. En daar is natuurlijk ruimte genoeg voor, want een show van The Gathering is net zo divers als de band zelf. Na het felle begin gaat het gas eraf en is er ruimte voor de meer sferische stukken. Tijdens dit gedeelte krijgt ook de rest van de groep de kans om zich te laten zien. Dat doen ze met verve, wat ook verwacht mag worden van één van Nederlands sterkste bands. Op het enorme doek achter de band zijn mooie visuals te zien. Maar uiteindelijk is het dan toch weer aan de dame in het midden om de show te stelen. En hoe! Zelden een zangeres gezien die met zo veel gemak, enthousiasme en zelfvertrouwen het publiek weet in te pakken. In de toegift is het tijd voor de wat meer gotische kant van de band. Voor mij persoonlijk niet het mooiste gedeelte van de avond, maar de die-hards leken uitermate tevreden met dit wat meer rechttoe-rechtaan-stuk. Maar wat ook je favoriete kant van de band is, het algehele gevoel is dat The Gathering op elk gebied mee kan doen: hard/zacht, snel/langzaam, dansbaar/rockend. Meer dan anderhalf uur is de muziek tot in de puntjes verzorgd. En met zo'n frontvrouw is het ook moeilijk de aandacht te verliezen. Foto's: Mike Nicolaassen en Foxy Roses