Het jaar is 1900. De nieuwe wereld huisvest al veel meer mensen dan voorheen. De mensen die naar Amerika trokken waren op zoek naar een nieuw bestaan. Maar voor veel van deze Amerikanen ging het leven niet van een leien dakje. Mijnwerkers moesten de hele dag door zwoegen, en klampten zich vast aan hun geloof, om toch nog dat sprankje hoop te hebben. Deze mensen vertelden hun verhaal in de vorm van muziek. Het verhaal van deze mensen wordt op donderdag 2 november 2006, in Nijmegen, weer tot leven gewekt door Meindert Talma and the Negroes. In het Nederlands. De nummers van de band worden telkens ingeleid door een verhaaltje over de desbetreffende cover. Dan worden ze vol overtuiging op de ouderwetse manier uitgevoerd door deze zwartgeklede lieden. Meindert is vandaag jarig en hij geeft ook echt alles op dit optreden, althans zo lijkt het. Vooraan op het podium naast Meindert staat een grote bastrom. De in het zwart geklede reus (Jan Pier Brands) naast de trommel hakt er flink op in, en speelt synchroon met de bas, wat de muziek een krachtige marsachtige ondertoon geeft. De band heeft de zaal goed weten te vermaken met hun muziek, en heeft laten zien hoe 'ouderwetse' muziek nog steeds kan overtuigen. Nadat Meindert en de zijnen het podium hebben verlaten, wordt er opgebouwd voor de volgende band: Man Man. Het duurt even voordat het karwei is geklaard, want de band heeft enorm veel attributen meegenomen. Het lijkt alsof er een Frank Zappa-achtig spektakel zal gaan plaatsvinden. Op de linker synthesizer staan twee ronde eendjes, en de voorkant wordt versierd door kerstverlichting met oogballen. Daarnaast staan er meerdere synthesizers en twee percussie-instrumenten. Zodra de band begint blijkt dat er meerdere percussie-elementen op het podium gebruikt worden. Dat is apart, want de meeste spullen zijn hier niet voor gemaakt. De bebaarde en besnorde mannen van de band maken namelijk gebruik van de hele ruimte. Ze tikken overal op, je wordt overspoeld met geluiden, het lijkt eigenlijk een grote bak herrie. Maar als je goed luistert hoor je dat alles goed op elkaar aansluit, en dat de overgangen in de muziek zeer knap en strak in elkaar overlopen. Je krijgt bij deze band het idee alsof je over een gefreakte kermis loopt. Alle toeters en bellen komen tevoorschijn en zelfs ook potten en pannen. Deze waterval van geluiden wordt afgewisseld met swingende ritmes en de linker toetsenist zingt hier dan met een lekker rauwe drankstem overheen. Je krijgt op deze manier even tijd om bij te komen, wat ook wel nodig is. Wat een geweldige show zetten deze mannen hier neer zeg, het is behoorlijk vermoeiend om naar te kijken, dus ik vraag me af hoe ze dit in godsnaam zo lang volhouden. Foto's Man Man: Mike Nicolaassen Foto's Meindert Talma & the Negroes: Laura Thijssen