Tussen twee buien door haast ik me naar de rommelmarkt waar het om drie uur gezellig druk is. De ruimte van de paraplufabrieken is gevuld met tientallen tafels waarop boeken, platen, speelgoed, servies en andere spulletjes voor een prikkie te koop staan. Hele gezinnen snuffelen rond bij de standjes, kletsen met bekenden of hebben zich genesteld in de kleine, maar knusse Plupub. Om de rommelmarkt op te luisteren was er een Singer Song Polonaise georganiseerd. Elf bands pakten elkaar bij de schouders en liepen een muzikale polonaise. Met minimale, akoestische middelen stonden ze achter elkaar op het kleine podium van de Plupub. Geen uitgebreide op- en afbouw; binnen enkele minuten betrad een nieuwe act met een andere muziekstijl het podium. Door de muzikale beperkingen moesten enkele niet-akoestische acts met creatieve middelen komen om hun muziek ten gehore te brengen. Het resultaat was vrolijke middag waarbij het enthousiaste publiek een grote verscheidenheid aan bands voorgeschoteld kreeg waar het speelplezier van afstraalde. De kop van de stoet werd gevormd door Marten de Paepe, een singer-songwriter begeleid door Chantal van der Leest op tweede stem. De rustige, kleine liedjes wisten niet echt te overtuigen. De nummers deden me teveel denken aan andere artiesten en misten een eigen sound. De luidruchtigheid van het publiek hielp de singer-songwriter ook niet echt. De tweede act Jspr, ofwel Jasper, kreeg hier ook mee te maken, maar zijn akoestische popliedjes kwamen een stuk beter uit de verf. Alleen op het podium, bracht hij zijn nummers vol overtuiging en wist zeer te boeien. The Pax zette ook hun beste akoestische beentje voor en deed dit met zichtbaar plezier. Met behulp van een barkruk, knippende vingers en zelfs een viool (!) lieten zij zien dat hun normaliter stevige rocknummers ook zonder elektriciteit overeind blijven staan. Met leuke vondsten en veel enthousiasme kregen ze het publiek al snel op hun hand. Daarna nam Lea met haar gitaar haar plek in in de polonaise om haar prachtige folkachtige liedjes te gehore te brengen. Met haar mooie stem en goede songs heeft ze me benieuwd gemaakt naar meer. Binnenkort toch maar even naar het Cultuurcafé voor de Wintertuin. Dan een klein hiphopfeestje met Smeergeld en Bigie Bigs. Ze liepen tegen wat problemen aan met hun beats, maar kregen hulp van de drummer en bassist van The Pax, die hen voorzagen van een funky beat. Met hun lekkere hiphopnummers en leuke (Nederlandse én Engelse) teksten, kregen ze veel enthousiaste respons vanuit het publiek. Het feestje zette zich voort met Ed & the Fretmen en The Jetsams, maar dan in een countryjasje. Beide bands en het publiek hadden er zin in. Met name het optreden van The Jetsams was zeer geslaagd. Tussendoor bracht Mummy's A Tree als altijd een uitstekende set met prachtliedjes. Van dit duo zijn we niet anders gewend en ook vanmiddag loste het de verwachtingen weer volledig in. Dan weer hiphop: Inna Truth gaf een erg sterk en onderhoudend optreden weg. Met behulp van twee muzikanten en zijn eigen 'human beatbox'-kwaliteiten bewees ook hij geen electriciteit nodig te hebben. Lonneke Kruisbergen redt zich in principe ook wel zonder stekkers en snoeren. Haar rustige liedjes lenen zich goed voor een akoestische setting. Toch wilde het in de Plupub niet lukken. De singer-songwriter, begeleid door Aldo Spadaro, wist het publiek niet te boeien. De volgepakte en daardoor aangenaam warme Plupub praatte door het optreden heen en wachtte op de afsluiter: The Bips. The Bips wist zich verzekerd van een enorme schare vrienden en bekenden onder de aanwezigen, en dus van veel sympathie van het publiek. Na een lange en gezellige middag met soep, koffie, brood en veel bier zat de stemming er goed in. Zo kon het gebeuren dat het muzikaal gezien slechtste optreden van de dag, tevens het hoogtepunt was. Breed grijnzend kwam Jozzy op: "We beginnen met een positieve mededeling: we spelen geen nummers van onszelf." Binnen twee minuten reageerde het publiek al even breed grijzend met kreten als "en nu een nummer met meer dan 1 akkoord" en "het lijkt wel een dronkemans karaoke-optreden". De goede stemming die in de Plupub de hele dag al had geheerst sloeg om in uitgelaten joligheid. De middag eindigde dan ook precies zoals dat bij een polonaise hoort: het klonk voor geen meter, en dat was dolle pret. Foto's: Mike Nicolaassen