Na een fashionably late aankomst van High Time Amplifier kan de organisatie eindelijk met een gerust hart de openingstune van Kaf en Koren laten klinken. Marten de Paepe neemt gelijk het woord. Vorig jaar stond hij als mede-oprichter van deze bandwedstrijd nog de bands aan te kondigen, nu heeft hij zelf een gitaar om zijn schouder hangen. Hij kent het podium dus als geen ander en dat valt te zien. Hij babbelt met het publiek, loopt de zaal in en beweegt alsof hij voor een vol stadion staat.
Dat maakt het in ieder geval interessant om naar te kijken, want muzikaal weet High Time Amplifier me nog niet te bekoren. Misschien komt dat ook door de hoge verwachtingen die ik had na het zien van De Paepe solo, die hard op weg is onze eigen Devendra Banhart te worden. High Time Amplifier doet me vooral denken aan Studio Brusselmuziek van de jaren negentig: aan alternatieve gitaarbands die tien jaar te lang waren doorgegaan en aan de vele Radioheads die destijds de Afrekening bestormden. Toch kan ik niet echt een stempel plakken op hun sound. High Time Amplifier rockt net zo makkelijk op z'n seventies als modern Brits en weet desondanks een eigen geheel te creëren.
En zo bekruipt me na een tijdje toch een plezant nostalgisch gevoel naar die zondagmorgens (toen de Afrekeing voorbij kwam) en de bandjes waar ik toen zo'n hekel aan had. Vandaag knikt mijn hoofd uiteindelijk gewoon mee. Echt verrassend is het niet, maar het rockt in ieder geval van kop tot staart. Innerstate pretendeert ook stevige rock te maken. Als je dat zelf zegt, kan dat bijna alleen maar tegenvallen, maar het old-skool Metallica-shirt en de lange haren van de bassist doen mij hopen nog even door te mogen knikken. Mijn verbazing is dan ook groot dat het predicaat 'stevig' hoogstens van toepassing is op het begrip knuffelrock.
Innerstate probeert vooral de gevoelige snaar te raken met een geluid dat (wel heel erg) doet denken aan Kane en Live. Vooral de zang zal menig meidenhart sneller doen kloppen. Zelfs de tweede stem is beter dan die van menig leadzanger. De band oogt wat schuchter, maar speelt zeer solide. Toch zou Innerstate wat meer een eigen smoel mogen tonen en op zijn minst niet meer aan riffjelenen mogen doen. En van die afgeragde ik-leer-de-bluesnummers lijken misschien makkelijk scoren, maar zijn gewoon slechte opvullers van een verder zeer sterke set.
Bij het meten van het aantal decibellen aan fans scoorde Innerstate net iets hoger dan High Time Amplifier, en dan vooral wat betreft de hogere frequenties. En dat brengt Innerstate uiteindelijk op een derde plek met 77 % koren. High Time Amplifier moest met één procent minder genoegen nemen en komt daarmee op een gedeelde vierde plek. Met scores die zo akelig dicht bij elkaar liggen zal het een spannende laatste voorronde worden. Niet alleen voor de deelnemende bands, maar zeker ook voor de plaatsen vier tot en met zes.