Nijmeegsche Electronische Waar (N.E.W.) is een divers initiatief. Een afspiegeling daarvan zagen we vrijdagavond in de line-up: opnieuw een cornucopia symphonica et cetera. Minimaal, maximaal, suboptimaal, subliminaal, oraal... Ze draaien hun hand er niet voor om want het draait er bij N.E.W. vooral om in een handomdraai een nieuwe draai te vinden. Twee weken geleden in Doornroosje had het publiek nog net zoveel moeite de rode draad te volgen als jij bij de vorige zin, maar deze keer overstemden de vallende kwartjes bijna het toch best hard staande geluid. Een klein wonder. Super-n.e.w.e.-binnenklapper-van-de-week was Viezeversa. En echt niet alleen omdat deze olijke vrolijkerd blijkbaar net als ik een zwak hart heeft voor woordgrapjes. Gewoon rare muziek draaien en het publiek raar laten kijken is behalve heel raar natuurlijk geen kunst. Maar zoals deze rare snuiter mensen meekreeg in z'n raarheid door gewoonweg simpelweg zo raar te doen dat het ijs noodgedwongen dan maar breekt, is een 'rarity indeed'. Waar gaat dit in vredestijd heen? Duizendpoot Darko Esser verlegt de laatste tijd steeds meer het accent van dj-en naar live-performance en het rendement daarvan straalde ons uit de speakers tegemoet. Zijn inhoudelijke house-flava-of-choice - die ergens het midden houdt tussen techno, house, click en minimal - was altijd al intrigerender dan wat normaal gesproken revue passeert. Nu krijgt het allemaal ook steeds vastere vorm. Trommel al die clichés maar weer op: opbouw, dynamiek, spanning, gelaagdheid... Een blik op het dansende veld was genoeg om te zien dat meneer Esser in een steeds sneller stijgende lift zit. En wel een van geheel eigen makelij. Pure en DJ Jorg behoeven verder weinig nazorg: deze heren deden het ding waar ze goed in zijn en met verve. Beide heren pikken uit hun respectievelijke muzikale duistere hoekjes en donkere steegjes net die krentjes uit de pap die ze mij wel met de paplepel mogen ingieten. Nieuwkomer-met-onmogelijke-naam Giorgos Gatzigristos deed het nog even dunnetjes minimaal over en aan Chiel S. was de nobele taak ook de funky flavours en de immer in status stijgende oldskool classics aan de willige oren te voeren. Al met al dus weer veel, breed, diep en waardig als de Waal, daar in het Waalpark op wat alweer de laastste Affaire-avond moest heten. Foto's: Mike Nicolaassen