De Middag van het Nederlands Lied gaat rond 15.00 u. van start met Madame Perdu. Deze Utrechtse band moet het vandaag zonder violiste stellen, hetgeen door het brede instrumentale aanbod goed wordt opgevangen. De locatie, een theaterzaal in De Lindenberg, lijkt een wat vreemde setting. Ondanks de oerhollandse teksten, zouden de chanson-achtige liedjes beter gepast hebben in een rokerig Frans café. Zanger Bram van Oijen zingt vooral over liefdes die nooit zijn geweest, over liefdes die reeds voorbij zijn en over toekomstdromen met recente liefdes. Af en toe worden de melanchalische liederen afgewisseld met een droge noot, muzikaal variëert het van akoestische folk tot zompige ska. In 2007 brengt de band zijn eerste cd uit. Na de pauze is het tijd voor de Nijmeegse band Piepschuim. Dit optreden is tevens de cd-presentatie van hun 2e cd ‘Open podium in de kliniek’. De band heeft een aanstekelijke podiumpresentatie, die wordt bijgestaan door computeranimaties op de achtergrond en tal van gastspelers. Piepschuim maakt cabaretpop met scherpe teksten, goed gearrangeerde muziek met een kleurrijk scala aan instrumentaria. Vele onconventionele muziekinstrumenten (djembees, luit, contrabas, tamboerijn en diverse soorten trommels) vullen het podium en saxofonist Robbert Koekoek verruilt zijn sax moeiteloos voor xylofoon, klarinet of tin whistle. Zanger Cor Burger wisselt droge humor af met mooie teksten. Tijdens het breekbare ‘Papa’s kleine meid’ lijkt de goed gevulde zaal zijn adem in te houden. ‘December’ is zowel ontroerend als hilarisch: het nummer gaat over de laatste wens van een overleden vriend om in een kliko te eindigen. Deze diversiteit aan stijlen en instrumenten zorgt voor een levendig geheel en een energiek optreden dat voorbij lijkt te vliegen.