Het is in de Sound Vision Studio iets warmer dan tijdens de voorrondes. Drukker ook, want alle staanplaatsen zijn nu ook bezet. Ondanks het feit dat de organisatie de sfeer en de schoonheid van de liedjes belangrijker vindt dan het wedstrijdelement, zijn de zenuwen in hoge mate aanwezig bij de finalisten. Dit komt heel soms tot uitdrukking in kleine foutjes, die gelukkig niet hun weerslag hebben op het algemene niveau.
Tijdens de eerste (warm-up)ronde zijn al enkele muzikale pareltjes te beluisteren. Naar de mening van sommige aanwezigen hadden hiervan enkele liedjes als ‘hoofdnummer’ een hogere klassering kunnen bewerkstelligen. Maar dat geeft tegelijkertijd aan dat smaken verschillen, en de nummerkeuze dus ook. Na de pauze wordt het spits afgebeten door Susan Zeegers, die met haar nummer ‘85’ op prachtige wijze in de huid kruipt van een oude vrouw met een jonge geest. Uiteindelijk zal dit haar de tweede plaats in de eindrangschikking opleveren.
Het is leuk om te zien dat deelnemers Paul de Graaf, Hartog Eysman en Susan Zeegers na de voorronde besloten hebben hun nummer door de begeleidingsband te laten versterken. Deze band, met bassist David de Marez Oyens en drummer Haye Jellema, stond onder leiding van Maurits Fondse de artiesten vakkundig bij. Dankzij deze begeleiding worden de rustige delen in het nummer ‘Mijn Geheim’ van Nijmegenaar Paul de Graaf verduidelijkt. Dit versterkt de sfeer van het liedje. Hartog Eysman brengt met zijn ‘Storyteller’ een gloedvolle ballade, zichzelf begeleidend op gitaar. Anco Koens geeft wederom alles in het passievolle ‘City of Angels’, en Jasper beklaagt zich met ‘Open Up Your Eyes’ op muzikale wijze over de politieke passiviteit van de VN in Rwanda.
Laura Loeters geeft in ‘Words of Comfort’ aan dat ze behoefte heeft aan fijne woorden, en die krijgt ze van een afvaardiging van de Gelderlander, die haar de Mooie Liedjes-persprijs van de krant toekent. De jury van vanavond, bestaande uit arrangeur en producent Tom van Beers, de Amerikaanse singer/songwriter en producent Tom Trapp en voorzitster Marike Jager, heeft het zwaar. Het drietal blijft lang in de knoppenruimte debatteren, maar niet vanwege het bepalen van de winnares van het festival, zo blijkt later. Marike Jager: “Het was moeilijk om te beslissen welke liedjes de beste waren, omdat de liedjes qua niveau dicht bij elkaar zaten. Zonder ‘het gevoel’ uit het oog te verliezen hebben we daartoe elk nummer op diverse criteria beoordeeld,. De Amerikaan Tom Trapp heeft bijvoorbeeld erg gelet op tekst en inhoud, dit heeft voor sommigen in het nadeel gewerkt omdat Engels zijn moedertaal is”.
Toch was de jury unaniem in haar besluit om Leine de eer van eerste winnaar van het Mooie Liedjes Festival te gunnen. Het kleinste liedje had de grootste impact op alle aanwezigen. De Amsterdamse kunstenares en singer/songwriter, in de kwaliteitsmuziekbladen onlangs al gelauwerd naar aanleiding van haar EP ‘Songs At The Dinner Table’, wist haar liedje ‘When I Rise’ op zo’n gevoelige en pure manier over te brengen dat er geen twijfel bestond: Leine mag binnenkort wederom vanuit Amsterdam naar Arnhem komen om in de studio haar nummer op professionele wijze op te nemen.
Sabine de Lat, onlangs afgestudeerd aan de Tilburgse Rockacademie, verdiende de derde prijs met de uitvoering van het speelse doch gevoelige ‘The Boy Who Couldn’t Cry’. De organisatie is zeer tevreden over het verloop van en de sfeer tijdens het festival. De hoge kwaliteit van de liedjes versterkt het voornemen om komend jaar wederom een Mooie Liedjes Festival op te zetten, hetgeen de vele bezoekers ongetwijfeld zullen toejuichen.