Hete nazomeravonden zijn bij voorbaat geschikt om van een melancholische en zwoele band als The Rain Poets te genieten. The Rain Poets hielden vrijdag de cd-presentatie van hun tweede cd 'Soundtrack' in Kultuurhuis Bosch. Rond tien voor tien verzorgde Lavalu de aftrap. Dit tweetal was uitgenodigd door The Rain Poets om hen te versterken deze avond. Zij bewezen dat ook andersoortige muziek op een warme avond zoals deze een zeer welkome aanvulling kan zijn.
De eenvoud van Lavalu staat geenszins gelijk aan muzikale verveling. Het tweetal, Marielle Woltring op keyboard/zang en Yonga Sun op drums, weet door een breed spectrum aan muzikale stromingen aan te halen een boeiend repertoire neer te zetten. De genres pop, jazz en zelfs een rockende sfeer komen in mij op als ik de live uitvoering van de band wil beschrijven. De stem van Marielle Woltring zit ergens tussen een, overigens zeer goed te verteren, Björk en Roisin Murphy van het vroegere Moloko. Ook de drummer levert puik werk af door subtiliteit met een actievere rol voor de drums af te wisselen. Uiteindelijk laat deze band een positieve indruk achter, ook al komt het a capella-stuk van de zangeres wellicht wat langdradig over. Ook verdient de band naar mijn idee een iets enthousiaster publiek. Absoluut een bandje dat de moeite waard is om eens te gaan bekijken.
Dan de band waarvoor de meeste mensen deze avond zijn gekomen. Dit blijkt wel als opeens de zaal toch wat voller stroomt. The Rain Poets spelen normaal gesproken in duobezetting, maar hebben voor deze avond de band aangevuld met een drummer, een extra gitarist en een bassist. Vooral het elektrische gitaarwerk geeft een aantal nummers een subtiel randje. Er komt een aantal covers voorbij, die voor herkenning bij het publiek zorgen. Het eigen gemoedelijke werk wordt afgewisseld met wat pittiger werk. Onder meer een vermakelijke David Bowie, Led Zeppelin en The Smashing Pumpkins passeren de revue. Hiermee creëert de band tegelijk een intieme sfeer (mede door de kaarsen bij de zanger/percussionist), maar rockt zo nu en dan ook.
Helaas zit er ook een aantal eigen nummers bij die wellicht iets te gemoedelijk zijn en de aandacht iets te veel focussen op het stemgeluid van de zanger. Overigens is het wel onmiskenbaar een hele goede zanger. Ondanks de hitte en het soms wat ongeïnteresseerde publiek, werkt de band een boeiende set af en laat een goede indruk achter. Deze band is een fijne melancholische aanvulling voor de Nederlandse popscene, die wellicht een aandachtiger publiek verdient. Foto's: Marscha van Druuten