Nadat de vorige editie van Kaf en Koren vroegtijdig beëindigd werd omdat een van de deelnemers het liet afweten, werden er deze keer maar liefst drie bands van de campus geplukt. Hoewel de eerste band er, met uizondering van het muurbloemzangeresje, eerder uitziet alsof ze uit het Seattle van de jaren negentig komen. Voor wie Sebadoh mist, is Lawlessness een kleine pleister op de wonde. Hun lo-fi gitaarrock met hier en daar wat noise- en folkinvloeden verzandt echter nog te vaak in langdradigheid. Nieuwere nummers, zoals het dreigende 'A skinny buddah' en het uptempo en meerstemmig gezongen 'Persephone', kennen meer afwisseling en weten wel tot het eind te boeien. Als Mosqio begint te spelen komt het publiek enigszins los van de tafeltjes, mijzelf echter niet inbegrepen. Zomers gefunk is niet zo aan mij besteed, en al helemaal niet als het buiten pijpenstelen regent. "Leuk he?" praat een meisje achter in het café me moed in. Tja, leuk... Het meisje wél, dus ik opper om even vooraan te gaan kijken. "Nou ja, zo leuk ook weer niet", is het antwoord. Daar heeft ze ook wel gelijk in. Mosqio is een bijzonder veelzijdige band, combineert funk met reggae en hiphop, speelt retestrak, zet een afwisselende en goed opgebouwde set neer, maar biedt niet echt iets nieuws onder de geel-groen-rode zon. Het publiek heeft blijkbaar een band als Postmen al weer een tijd niet gezien en lijkt de brave retrofunk goed te pruimen. Ikzelf zet het maar op een drinken (het meisje vond ook mij zo leuk weer niet) en hoor het publiek later vanuit de toiletten in het collegezalencomplex om meer roepen. (Voor wie de infrastructuur van de campus niet kent: dan moet je behoorlijk hard schreeuwen.) Ik zag ondertussen de bui al hangen, want de laatste band zou zonnig verder gaan met ska. Maar, zo werd mij beloofd, neWax is zeker niet 'just another ska-band'. De vorige aflevering van Kaf en Koren ging zelfs de stekker eruit omdat ze te hard zouden spelen. Toch gingen de heren ook ditmaal weer flink tekeer. Met name zanger Jasper, die bij het maken van zijn epileptische dansbewegingen alleen te stoppen is door de reikwijdte van zijn microfoonkabel. Hij klinkt daarbij als een emo-zanger in een bijzonder manische bui. De muziek doet nogal eighties aan, maar neWax wisselt de neue deutsche Welle en happy new wave-hectiek hier en daar ook af met nu-metal riffs. Hierdoor weet de band een zeer eigen sound neer te zetten. Een verfrissende ska-band, ook voor als je dus niet van ska houdt! neWax kreeg flink wat handen op elkaar en wist bij de applausmeter Mosqio nog net te verslaan. De jury achtte beide bands gelijkwaardig: 82% koren voor zowel neWax als Mosqio, die daarmee Roosbeef nipt van de troon stoten. Lawlessness kwam er met 68% nogal bekaaid af en eindigt daarmee zelfs nog onder Joined Forces. Desalniettemin grijpen ze met deze teleurstellende zesde plaats de laatste strohalm die toegang biedt tot de halve finales. Foto's: Kafenkoren.tk