Tweede dates zijn altijd spannend. Was je bij de eerste nog blind van spanning en verliefdheid, bij de tweede heb je de kans om kritischer te kijken. Lachte ze de vorige keer ook al zo schaapachtig en had hij toen ook die bossen haar in zijn neus? 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen had woensdag 1 juni ook een tweede date, maar dan met drie bands in de halve finale van Kaf en Koren.

Met vlinders in mijn buik loop ik over straat. Vanavond heb ik een tweede date in Diogenes. De vonk is overgeslagen tijdens de voorronden van Kaf en Koren en vanavond ga ik ze alledrie weer zien. Ze zijn de crème de la crème van studentenbands in Nijmegen van dit moment. Maar wie overleeft dit tweede rendez-vous en steelt mijn hart? Op goed geluk!

Waar ik Sidewinder heb leren kennen als een sympathieke, bijna schattige band met lieflijke zangeres, ontdek ik vandaag wat scherpe kantjes. De gitaren scheuren, hebben zelfs soms iets weg van nu-metal. De band gaat loos, laat ons alle hoeken van Dio zien, maar de zangeres blijft een beetje achter. Ze mist een frisse invalshoek en blijft iets te lang op de plaats drentelen. Hierdoor hoor je weinig onderscheid tussen de liedjes. Bovendien lijkt het alsof ze te laag zingt voor haar bereik. Gelukkig maken de refreinen, waar ze lekker uithaalt, veel goed. Leuke deelnemer, maar ik koester geen speciale gevoelens voor ze. Misschien kunnen we beter vrienden blijven.

Kandidaat nummer twee is Roosbeef. Deze avond is bijna een valse strijd, want dit is een beetje de Brad Pitt onder de bands. Of beter gezegd, de Ewan McGregor. Wild aantrekkelijk, maar ook eigenzinnig en niet de stereotype goodlooking guy. Eigenlijk is zangeres Roos' blouse de perfecte metafoor voor hun cabareteske muziek: kleurrijk, uitgesproken en behangen met juweeltjes. Ze hebben duidelijk veel ervaring opgedaan in de tijd tussen de voorronde en deze halve finale. ErnemZweet hebben ze al binnen en ze staan ook in de finale van Sp!ts Breakthrough Award in de Melkweg in Amsterdam. Ze blaken van zelfvertrouwen en zetten een perfecte show neer. Nog even en ze worden flink onbereikbaar, dus ik bestel maar vast een poster voor boven m'n bed om bij weg te zwijmelen.

Iets dichter bij de aarde staat Mosqio. Ze zijn niet helemaal mijn type, maar een goede funkband is nooit weg en ook ik laat enthousiast mijn hoofd meedeinen. Ze spelen strak, zijn stoer en een beetje vuil. En professioneel, wat blijkt als er een snaar knapt. Ze hadden die tijd vol kunnen kletsen, maar ze kiezen voor een jam. Terwijl de gitarist rustig zijn snaar herstelt, rapt de ene zanger en maakt de ander scratchgeluiden onder begeleiding van de overige bandleden. Het klinkt echt vet en dat voor een tussendoortje. Van een portie publieksparticipatie zijn ze ook niet vies en als enige vanavond laten ze het publiek meeklappen en roepen: "Mosqiooo!" Met deze kandidaat wil ik best een keer een beschuitje eten.

Het zijn echter de jury en het publiek die beslissen. Roosbeef is natuurlijk de onbetwiste nummer één en de derde plek in de finale wordt opgevuld door Mosqio. Samen met neWax staan deze twee bands 15 juni in de finale in Doornroosje. Een leuk extraatje die avond is een optreden van de Beatbusters. Niet te missen, dus.