Als eerste willen we natuurlijk weten hoe een jongen uit Ede verzeild raakt bij een populair jazz-trio uit Engeland. Sebastiaan vertelt: "Heb je even? Dat is een lang verhaal! Ik luisterde al vroeg naar jazzmuziek. Vanaf mijn derde jaar gaf mijn vader me drumles op zijn oude drumstel, dat toen al jaren niet meer gebruikt was. Sindsdien ben ik altijd met muziek bezig geweest. Ik heb twee graden en mijn Masters in jazz-studies behaald op het Berklee college conservatory in Boston, waarna ik een jaar in New York heb gewoond. Toen moest ik kiezen: in Amerika blijven of terug naar Europa? Op dat moment belde Guy Barker, of ik wilde meespelen op de soundtrack van 'The Talented Mr. Ripley'. Die opnames bleken een verkapte auditie voor een aansluitende toernee te zijn. Begin 2000 verhuisde ik naar Engeland, en vanaf toen was ik professional. In de band van Guy Barker zat ook Geoff Gascoyne, nu bassist bij Jamie Cullum. Die gaf summerclasses in jazz en vertelde mij dat hij een groot talent in zijn groep had: Jamie Cullum. Geoff vroeg Jamie op een nummer mee te zingen op zijn cd. Dat was zo leuk, dat we besloten vaker samen te spelen. En dat is uiteindelijk uitgegroeid tot ons trio." Platenmaatschappij Candid is bereid om geld te steken in de debuut-cd 'Pointless Nostalgic'. Na een optreden in de tv-show van Michael Parkinson gaat het hard: er is veel vraag naar de cd en Universal contracteert de band. Nadat 'Twentysomething' was uitgebracht, was Engeland al snel te klein en volgde de doorbraak in Europa en Amerika. De opnames voor de nieuwe cd zijn net klaar. De verschijningsdatum is waarschijnlijk in september of oktober. Wat kunnen we verwachten? Sebastiaan: "De nieuwe plaat bevat meer eigen werk en wordt funkier en hipper dan de vorige. Het accent verschuift wat meer naar de pop, maar dat voert niet de boventoon." Het gerucht dat The Neptunes het album produceren blijkt niet waar te zijn. Pharell Williams is wel een fan van de band en heeft samen met Jamie een aantal nummers geschreven, maar achteraf was Jamie daar niet tevreden over. Een nummer dat Pharell al op de plank had liggen (oorspronkelijk voor Usher), haalt het album waarschijnlijk wel. Voor De Krom, een typische jazz-drummer, is het wel even wennen om de popkant op te gaan. Toch leert hij er veel van en is hij er zelfverzekerder door geworden. Het trio is goed op elkaar ingespeeld en dat scheelt. Ze maken nooit een setlist. Ter plekke bedenkt Jamie wat hij wil spelen, wat op dat moment passend is. Sebastiaan en Geoff hebben aan een halve noot genoeg om te horen welk nummer volgt. Als jazz-artiest valt Jamie Cullum nogal uit de toon op een rockfestival. Slaat dat wel aan? Sebastiaan denkt van wel. Deze generatie kan zich met Jamie identificeren. Ze zijn nieuwsgierig naar nieuwe invloeden en zijn rijp voor iets anders. De band gaat voor hoge kwaliteit, maar ook voor een hoop lol. En dat blijkt te werken. Je moet soms ook iets nieuws proberen, zoals 'High & Dry' van Radiohead. Lachend: "De nummers die ik leuk vind, slaan meestal niet aan!" Het bijhouden van de muzikale ontwikkelingen in Nederland, en meer specifiek de regio Arnhem, is moeilijk vanuit Engeland. "Ik probeer het wel, maar we zijn erg vaak onderweg, en dan komt het er niet van. Via mijn vrienden en de platenmaatschappij blijf ik nog een beetje op de hoogte." Na afloop van het interview komt een fan op Sebastiaan af. Hij vraagt hem de foto te signeren waar hij, Sebastiaan en bassist Geoff opstaan. Onze fotograaf maakt daar snel een foto van, voor het Droste-effect. Het trio heeft fans in alle uithoeken van de wereld. Zelfs op Rockin' Park...