Een zondagbrunch met Jaap Blonk

Verwarde honden en verbaasde voorbijgangers

Gerco Hiddink, ,

Op tweede nieuwjaarsdag organiseerde de Grote Broek een brunch in haar café De Klinker. Als digestief wordt de Arnhemse stemkunstenaar/klankdichter/musicus Jaap Blonk geserveerd. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen proefde en ontdekte dat optredens in De Klinker naar meer smaken.

Verwarde honden en verbaasde voorbijgangers

Jaap Blonk in De Klinker, een bijpassender podiumnaam kon de Arnhemmer zich niet wensen. Hij maakt al jaren naam met zijn stemkunst, alleen of met anderen, in binnen- en buitenland. Deze middag is hij in zijn eentje te zien en te horen. Dat is echter geen reden om te treuren. Er zijn weinig mensen die zoveel diverse geluiden uit de menselijke stem weten te halen als Jaap Blonk. De Klinker is goed gevuld en iedereen zit nog een beetje na te tafelen als Blonk aangekondigd wordt. Hij begint met een voordracht over geluid. Dat is waar het volgens hem allemaal om draait. Met een aanstekelijk enthousiasme predikt hij het plezier in het luisteren, van lieflijk gefluister tot angstaanjagend gedonder. Jaap Blonk gromt, koert, lispelt, sist, brult, schreeuwt, zingt, hijgt, blaast en kwaakt zich door zijn nummers heen. Een aanwezige hond wordt zo meegesleept dat hij begint mee te blaffen. Blonk zelf staat vlak voor het grote raam en het is een beleving op zich om te kijken hoe de verbaasde voorbijgangers reageren op die rare snuiter daarbinnen. Het sterkst zijn de nummers met teksten die balanceren op de rand van begrijpelijkheid en abstractie. Een goed voorbeeld is de tekst die slechts bestaat uit de bijvoeglijke naamwoorden die te vinden zijn in contactadvertenties. Terwijl hij deze gevoelig op alfabetisch volgorde voordraagt, scheurt Blonk een katern van de krant in dunne repen. Het is deze combinatie van stemkunst, performance en originele teksten die een optreden van Jaap Blonk tot zo'n verrassende en fysieke gebeurtenis maken. Het afsluitende liefdesgedicht zou hij het liefst persoonlijk in ieders oor komen fluisteren. Wil 'stemkunst' wel eens zware kost zijn, bij Blonk mag er ook gelachen worden. Dat is maar goed ook, want het is soms moeilijk om serieus te blijven bij het zien van het expressieve hoofd van de Arnhemmer. De Klinker blijkt ondertussen een prima plek te zijn voor kleinschalige middagoptredens. De acoustiek is erg goed en de ruimte aangenaam licht. Wordt vervolgt? Foto's: Arthur Nieuwenhuijs en Telemach Wiesinger