Fel blauwe podiumlichten beschijnen twintig man publiek, die in de geur van wc-reiniger wachten op het startsein van de cd-presentatie van novAct. Een progrockfeestje met als support-act het Vlaamse 7th Circle. De Vlamingen hebben een beetje moeite om op gang te komen, maar dat maken ze redelijk goed in het laatste deel van de set. 7th Circle klinkt harmonisch en soms wat te gelikt.
Door net iets te verantwoorde variaties kabbelt het muzikaal een beetje voort en lijkt het niet los te komen. De warme melodieuze uithalen en het charisma van zangeres Winnie Versmissen banen zich een weg door de modderige metalklanken van de band. Ze doet soms denken aan Alanis Morissette, maar dan minder boos. Ze leidt de weg naar een open geluid, waar rock en pop de metalmuur vervangen. De geur van wc-reiniger verdwijnt langzaam. De zaal begint zich langzaam te vullen, maar 7th Circle kan hem niet voor zich winnen. De muziek wordt juist opzwepender.
Het publiek is alleen niet doorsnee in Willemeen vanavond. Moeders, ooms en tantes wachten duidelijk op novAct. Op het einde van de set zet de band hem nog een versnelling hoger, maar het mag niet baten. De band is klaar en de zaal is vol. Na een kort (iets te kort?) synthesizerintro zet novAct in. Het geluid is erg rauw maar de geluidsman weet dat snel te herstellen. Daardoor klinkt novAct ineens wel een stuk progressiever dan 7th Circle. Ze gooien in elk geval gelijk alle registers open. Je weet meteen waar je voor gekomen bent. Maar het houdt niet lang aan.
Al klinkt het nog steeds wel rauwer, het is ook hier erg verantwoord. Er zit variatie genoeg in. Van metal tot pop komt voorbij zeilen. Maar door weinig dynamiek zit er nauwelijks progressie in. novAct maakt niet echt experimentele uitstapjes naar de pop en rock en kiest voor een veilige weg. Het was toch progressieve rock? Een korte sanitaire stop herinnert me aan de penetrante geur, die bij binnenkomst hing in Willemeen. Achter mij in de zaal heerst vooral rust.
Zanger Eddy Borremans klinkt duidelijk boven de muziek uit met zijn eigenzinnige stemgeluid, dat soms neigt naar de Deep Purple-sound van de seventies. Zijn meeslepende zangkwaliteiten zijn het smoelwerk van de band. Dat is vanavond echter niet toereikend om te overtuigen. novAct klinkt ervaren, speelt strak maar erg statisch, en is vooral met zichzelf bezig.
Er is weinig interactie onderling en met het publiek, dat er net zo statisch bij staat. Het was toch een feestje? Er komen steeds meer liefhebbers binnen, maar novAct lijkt inmiddels op de automatische piloot te staan. De 'high-energy performance' die de band in de biografie belooft, blijft uit. Het was een tam (prog)rockfeestje. Foto: Marscha van Druuten