Cafebar 401 in Merleyn: einduitslag 2-1

Wijchens-Overijsselse band speelt op 13 oktober voor twintig man publiek

Willem van Wordragen, ,

Het was niet echt druk in Merleyn op 13 oktober. Cafebar 401 speelde zijn opgepepte vierkwarts rock voor een man of twintig. Gelukkig stond daar wel een verslaggever voor 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen tussen. Want het werd een optreden om over naar huis te schrijven.

Wijchens-Overijsselse band speelt op 13 oktober voor twintig man publiek

Pats-Boem! Zo knalt Cafebar 401 zijn eerste song de zaal in. Je hoort meteen dat het viertal goed op elkaar is ingespeeld en dat ze weten waar ze mee bezig zijn. Dat is 1-0 voor de band. Het enige wat Merleyn daar tegenover zet, is een bijna lege zaal. Deze jongens zijn Soulwax-adepten en steken dat niet onder stoelen of banken. De typische opgepepte vierkwarts drums met de hakkende riffs en akkoorden in achtsten zullen we in hun set veelvuldig horen. De spaarzame aankondigingen zijn schaapachtig op een charmante manier, maar ondertussen speelt het stel geconcentreerde muzikanten met verve de ene na de andere strakke popsong. Zanger Tije Oortwijn bezit een wendbare stem die goed is te volgen en zelfs te verstaan. Dat is mede te danken aan de uitstekende geluidstechnicus die de band heeft meegebracht. Die houdt het volume wijselijk binnen de perken, zodat we voor de verandering zonder fluitende oren naar huis kunnen. De gitaren horen we dus rechtstreeks van het podium, en wel uit een met liefde en zorg geselecteerde verzameling instrumenten, effecten en versterkers. Je ziet dat deze band het muziekmaken serieus neemt. Ondanks de lage opkomst weet Cafebar 401 het publiek op stoom te krijgen. Af en toe zakt de aandacht van het publiek wel iets. Dan gaan de (nog) niet altijd rijpe melodielijnen ten onder in het hakkende gitaargeweld. Een ballad brengt dan de nodige afwisseling. Het 'hakkende gitarentrucje' werkt natuurlijk het best in contrast met meer vloeiende ritmische benaderingen. Hier kan de band nog wel in groeien en verbeteren. Toch is het repertoire sterk genoeg om de band een succesrondje door Nederland te voorspellen. Als het twintigkoppig publiek na het laatste nummer om een toegift roept, wordt het eindelijk 1-1 want daar heeft de band duidelijk niet op gerekend. De drummer komt zelfs even melden dat ze eigenlijk door de liedjes heen zijn. Ze hebben alleen nog een "rustig liedje dat ze al lang niet meer gespeeld hebben, dus er kan wel wat misgaan". En dan wordt het op de valreep toch weer 2-1 voor de band: het blijkt een pracht van een popsong te zijn.