Met een minimale instrumentatie van gitaar, percussie en tweestemmige zang creëert het duo vijf melancholieke songs die hier en daar de sfeer ademen van het legendarische 'Hunky Dory' van David Bowie. De muziek van The Rain Poets is niet vernieuwend, maar klinkt wel authentiek en integer. Dat is vooral de verdienste van de doorleefde stem en zangpartijen van Ries de Wit. Wie The Rain Poets ooit live zag, weet dat de heren uitstekend in staat zijn om wat ze op deze cd presenteren ook op het podium over het voetlicht te brengen. De altijd lastige combinatie van percussie en leadzang gaat Ries de Wit schijnbaar moeiteloos af. Op de cd staan vier intieme en geloofwaardige eigen stukken en een cover van 'Feel' van Robbie Williams. Hoewel dit laatste nummer door het halve-tempo-arrangement een eigen dynamiek krijgt, zou het meer voor de hand liggen op een dergelijke mini-cd alleen eigen werk te presenteren en voor iets meer variatie te zorgen door up-tempo werk op te nemen. 'Touch Me' heeft weliswaar een drumpartij die tempo suggereert, maar de zang-, gitaar-, en baspartij maken het geheel toch weer uiterst lui. Daarmee rijst de vraag of dit concept voldoende uitdagend en gevarieerd is om een avond te blijven boeien. De songs vragen om een uitvoering in de orkestratie van een uit de kluiten gewassen rockband. Gezien de muzikale geschiedenis van de heren en hun inspiratiebronnen - Bowie/Buckley/Radiohead/Led Zeppelin - ligt dit ook voor de hand. De composities hebben daarvoor voldoende potentie. Ik ben daarom benieuwd wat het resultaat zou zijn wanneer het eigen werk op deze cd instrumentaal zou worden aangekleed, zoals 'Feel' is uitgekleed. Een omgekeerd experiment als het ware.