Op debuutalbum Unreal presenteert Dan and the Middle Men een vernieuwde sound. Dit is de eerste plaat waar alle huidige bandleden aan hebben meegewerkt en dat hoor je. De combinatie van invloeden uit funk, soul, blues en metal die de verschillende bandleden hebben toegevoegd aan de mix, heeft geleid tot een authentiek en coherent nieuw geluid. Ze vieren de nieuwe release in een Neushoorn Café vol vrienden, familie en geïnteresseerden. We zijn benieuwd of ze daar live de belofte van het debuutalbum waar kunnen maken.
BAAS
“Deze avond wordt boos, rauw en agressief!”, schreeuwt Dan and the Middle Men-bassist Hugo Tonnis wanneer hij enthousiast de support aankondigt.
Door onze oosterburen van 3VOOR12/Groningen al eens omschreven als ‘boze-mannen-muziek’, opent het Groningse BAAS de avond met hun harde mix van energieke metal, hardcore en alternatieve rock. In eerste instantie lijkt de boosheid mee te vallen, maar naarmate de set vordert, groeit de woede. De vier vaardige muzikanten spelen nummers met dikke, zware riffs en clean vocalen. De set wordt steeds harder, maar blijft toch wat eentonig. Op het moment dat het bijna saai begint te worden, zijn de harsh vocals een welkome toevoeging die de aandacht weer op BAAS richt. Een prima optreden dat hier niet mag leiden tot de explosie van energie waar de band om bekend staat. De heavy minded mensen in de zaal zijn aardig opgewarmd, maar duidelijk in de minderheid. De rest wacht (on)geduldig tot Dan and the Middle Men start.
Dan and the Middle Men
Vanaf de eerste noot van opener Sanctuary is de toon gezet. Er wordt een bak energie over het afgeladen café uitgestort die de rest van de avond blijft hangen. De eerste helft van de set laat de band nummers van Unreal horen, waaronder singles Better Days en Clio. De tweede helft vullen Daniel ‘Dan’ Devoy en zijn Middle Men Faber Boer, Max Mollema en Hugo Tonnis de avond met eerdere singles, nummers van EP Pattern Recognition Machine uit 2021 en een cover van Rage Against The Machine's Bulls On Parade.
Dan and the Middle Men krijgt vanaf de eerste minuut het publiek met gemak mee. Er wordt gezongen, gedanst en meermaals gemosht. Ook onder de bandleden spat het plezier ervan af. De onderlinge chemie werkt aanstekelijk. In een mix van heavy grooves, funky baspartijen, rauwe vocalen vol emotie, en energieke, fuzzy gitaarrock in een bakstenen muur van geluid leidt dit tot een wederzijdse kernreactie van energie.
Alleen tijdens The Haze in de tweede helft van de set, verliest Dan kort de controle over zijn stem. Hij blijkt ziek te zijn, maar hier is verder niks van te merken. Opgevangen door de torenhoge energie en ijzersterke instrumentals, geeft dit de performance juist een extra randje. Dankzij zijn soulvolle, rauwe en nagenoeg vlekkeloze vocalen mag frontman Dan gezien worden als de beste rockvocalist uit de huidige lokale scene.
Alles klopt vanavond voor Dan and the Middle Men. Live zijn de nummers van Unreal harder dan hun studio-wederhelften met een extra bak punch eroverheen, deels te wijden aan de indrukwekkende, energieke performance van de band. De releaseshow geeft het overtuigende debuut een extra dimensie en bevestigt een geëvolueerd, eigen geluid voor de band. Dan and the Middle Men laat de beste versie van zichzelf zien met een strakke, ijzersterke performance van begin tot eind.