Het Poolse doomzwaargewicht Dopelord is momenteel op tournee en zal zodoende helaas nog te maken hebben met de - in meer of mindere mate - geldende coronamaatregelen van de diverse Europese landen die het bezoekt. Na de dag ervoor Nijmegen te hebben aan gedaan, is vanavond het Drachtster Poppodium Iduna aan de beurt. Dat verordent het thans landelijk na te leven zitplaatsenbeleid voor concerten. Ofwel je biertje of ander vocht zittend aan een tafeltje in de zaal nuttigen. Leuk is natuurlijk anders, maar gelukkig dat er dan dus weer íets kan op dit vlak. Verder schuift het nog tamelijk nieuwbakken Friese Ter Ziele deze avond aan.

Het is voor de avond aftrappende formatie, het lokale Ter Ziele, nog maar hun tweede optreden. De zichtbare focus lijkt daarom ook daar en op enige plichtplegingen van zanger Erik van den Akker richting publiek na, wordt het contact met de toehoorders gelaten voor wat het is.

Laat de muziek zijn werk maar doen, niet waar? Zo is het, want die komt zéker over. Met de nodige bandervaring op zak, door het spelen in onder meer (het gewezen) Ganos Lal en Deadspeak, krijgen de ordentelijk zittende bezoekers een knap grimmige pot heavy sludgende doom voor de kiezen. Doom die in vrij basaal opgezette, maar mooi dreigend opbouwende tracks prettig bulderend - met ook een heerlijk zwaar en log bewegende ritmetandem - de zaal in gaat.

Hangend op regelmatig niet meer dan twee songonderdelen in een compositie, brengt gitarist Marc de Jong zijn spannende, wat haakse spel. De aan black metal refererende schreeuwzang van Van den Akker – zij het wellicht iets aan de ééndimensionale kant – is de juiste afronding in de overtuigende dosis aan desolaatheid, geestelijke terging en ander verder onbehagen die Ter Ziele weet af te roepen. Goede Weltschmerz. Uit te brengen muziek volgt nog voor het einde van het jaar!

Ter Ziele

Voorafgegaan door een opname van de lijzige folky tune It Is So Nice To Get Stoned van de Amerikaanse zanger/gitarist Ted Lucas, brengt Dopelord je in de juiste stemming voor wat komen gaat. En niet veel later dompelen de vier mannen uit Warschau je via narcotische gitaareffecten al vrij gauw onder in hun inprentende zware fuzzriffs en dicterende ritmiek. Met het fraai uitdijende Navigator. "..Holding bong in hand", zingt bassist/frontman Piotr Zin. Ja, de toon is gezet.

Dopelord

Dopelord is onderhand een bekende naam te noemen binnen de Europese stoner/doomscene. Getuige ook het aandoen van fijnproeversfestivals als Desertfest Antwerpen - alwaar de band volgende maand opnieuw op het affiche staat - en Soulcrusher in Nijmegens’ Doornroosje, in 2019. En, natuurlijk te danken aan een aantal door publiek en pers goed tot uitstekend ontvangen albums, waaronder Children of the Haze (2017) en het vorig jaar verschenen Sign of the Devil. Eerstgenoemde doet die vermoedelijke knipoog naar Black Sabbaths’ hymne Children of the Grave en in de riffage van de Oost-Europeanen - onderhevig aan het genre - is die onontkoombare invloed van de Engelsen uiteraard terug te horen.

Te midden van Dopelords sound, die verder ergens laveert tussen stijlgenoten Sleep, Electric Wizard en Monolord. Niet meteen meer als vernieuwend te bestempelen, met de riffs en nadere gitaarkleuringen die je nog weleens van ver voelt aankomen. Dat is vanavond ook zeker wel te merken. Maar, er zit toch écht meer dan genoeg in dat lekkere acid psych druipende Poolse doomvat. De in Iduna verdomd fijn, roomdik en mooi rond klinkend uitversterkte stampriffs mokeren op je in en planten zich met ogenschijnlijk onweerstaanbaar gemak tussen je oren. Gegoten in uiterst catchy groovende songs, zoals daar ook Dark Coils (met trouwens prettige Uncle Acid-feel), Children of the Haze en het, later in de set, zo heerlijk ijle en jam spinnende Preacher Electric passeren.

Dat Dopelord wel degelijk de nek nog verder kan uitsteken binnen zijn stonerdoomidioom, en je tot het einde van de set aan toe goed weet te boeien, is de evenzo pakkende melodie die het zijn songaanbod meegeeft. Het voedt ook die eigenlijk nimmer aflatende broeiende atmosfeer die men weet neer te zetten. Ja... De in het genre alom bekende combi van het occulte, die zwarte magie thematiek, vintage (horror)films en - last but not least - de adorering van dat bekende geestverruimende plantje.

'Er zit toch écht meer dan genoeg in dat lekkere acid psych druipende Poolse doomvat'

Dit gebundelde sfeergoed vloeit toch heel aanstekelijk door in het repertoire van het kwartet. Doen die Polen goed, hoor. Het publiek kan terugkijken op een meer dan prima, effectieve en góed hoofdwiegende doomexercitie van de mannen. Met als vermakelijke bijkomstigheid dat gedurende hun performance enkele, her en der licht beschonken bezoekers lak hebben aan Hugo de Jonge & co hun placeringsaanpak en leuk recalcitrant - de handen horns up de lucht in - voor het podium gaan staan.   

Dopelord

Dopelord

GEZIEN

Dopelord + Ter Ziele
Poppodium Iduna, Drachten
Zaterdag 18 september 2021