O.L.T.A.S omschrijft haar muziek als doom metal met een death metal feel en daar is weinig van gelogen. De ep Illusion of Control bestaat uit zes tracks, vijf echte nummers en een beetje overbodig instrumentaaltje. Wie dat doorstaat stuit op prima uitgevoerde doom/death metal. Traag als het moet, snel als het kan. Hier staat een band die weet wat het wil en hoe ze het wil.
De fysieke versie van Illusion of Control opent met het kleinood The Sound Of Gonesh. Er is vast goed over nagedacht om deze track op te nemen en op het album te zetten. En toegeven, het is een spannend en sfeervol stukje muziek, maar toch... Het voegt weinig toe aan het geheel. Je mag als band trots zijn dat toetsenist Premnath Gonesh (Slechtvalk) het heeft gecomponeerd, maar het slaat gewoon niet zo lekker aan op een eerste ep.
Wat dat betreft laat het opvolgende Embrace wel horen wat de act uit Kollum in huis heeft. De Spotify-pagina begint met deze track en dat is een veel betere keuze. Het nummer opent als een trage doomtrack - inclusief My Dying Bride-viool - en vouwt zich langzaam maar zeker uit toch een heerlijke death metalsong. Wat ook opvalt is de fantastische grunt van zanger Peter Kempenaar. Deze is diep en zwaar, maar verstaanbaar en dat is een dikke plus. O.L.T.A.S heeft zichzelf als doel gesteld mensen met elkaar te verbinden en dan is het wel fijn dat je teksten goed kunt volgen.
“Iedereen heeft een verhaal; jij, wij en ons publiek. Connectie is belangrijk en wij hopen dat we mensen kunnen verbinden door onze muziek en door te luisteren naar elkaars verhaal. Muziek brengt altijd zoveel verschillende mensen samen en die verbondenheid door de gemeenschappelijke liefde voor muziek is zo belangrijk. Dan vallen zaken weg die anders voor verdeeldheid zorgen. Als je dat gevoel kunt uitbreiden naar andere momenten en situaties, dan is er altijd hoop”, zo laat bassist Remmie Grijpstra desgevraagd weten.
Underground Territory is een echte death metalsong en daarmee dé death metaltrack van deze ep. Het geheel heeft een old school vibe en kent een mooi middenstuk. Denk daarbij aan Gorefest ten ten tijde van Erase. Dit is de song waarin gitarist Herman Wagenaar en drummer Youri van der Meer echt even los mogen gaan. Bruut, strak en gewoon erg lekker. Het aangrijpende Six Million Voices kent een machtige opbouw mede dankzij cellist Ardie van der Knijff en de grunt van Peter. De track verhaalt over de holocaust en grijpt je naar de keel zoals een doom track behoort te doen. De gruwelijkheden van toen zijn werkelijk prachtig verwoord en hier komen tekst en muziek zeer goed samen.
O.L.T.A.S - wat staat voor Our Light Tells A Story - gaat in Inside Of Me nog een keer lekker los. De track begint midtempo, maar heeft halverwege standje plakgas al gevonden. Het is een song met een kop en een staart en buitegewoon goed voor de nek, want daar worden de spieren lekker los van. Afsluiter Horizon In Blood lijkt wat op zijn voorganger qua tempo en gevoel. Wederom een midtempo beuker, waarbij de band goed laat horen waar ze goed in zijn. Dit is geen illusie van controle, want hier zijn vier muzikanten totaal 'in control'. Wat bij een dergelijke productie wel een gemis kan zijn, is een tweede gitarist. Voor net dat beetje extra variatie en volheid. Een eervolle vermelding is er tot slot voor producer Tjaard Walstra die gezorgd heeft voor een bijzonder open geluid waarin elk instrument mooi tot zijn recht komt.
Illusion of Control kent een paar kleine smetjes als het gaat om songstructuren en variatie, maar voor een eerste kennismaking is een prima ep geworden. O.L.T.A.S mag met recht trots zijn op hun werk. Deze vier mannen willen gewoon lekker muziek maken en dat ze dat goed afgaat is wel te horen. De positieve insteek die de heren hebben zie je niet heel vaak binnen de death metal. Alleen daarmee al zouden ze best wat verder kunnen komen dan enkel de Friese lokalen en cafés.