Het vierkoppige Psychotic Lumberjacks valt niet in een hokje te proppen, maar elektronische garage punkrock zou het dichtst in de buurt komen. Luisteren naar de band voelt als dat rare gevoel wanneer je te veel koffie en bier tegelijkertijd hebt gedronken, aldus Emiel Brinkgeve, Melvin Bemelmans, Ate Kamsma en Chris Wassenaar, de mannen achter Psychotic Lumberjacks. De eerder uitgekomen singles Pulsy Song (2019) en Radio Unfriendly (2020) hebben al bevestigd dat dat gevoel blijkbaar best heel fijn kan zijn. Nu is het tijd voor de vijfnummerige EP getiteld Knapus. Komen Psychotic Lumberjacks dit fijne gevoel weer bezorgen?

Knapus opent met een loeiende synthesizer en snoeiharde gitaarlijn die je met beide benen op de grond zetten. Pulsy Song begint de EP met pit, gevolgd door een genadeloze gitaarsolo. Psychotic Lumberjacks komt gelijk binnen met een refrein dat blijft hangen. De bijzondere wisselingen in het nummer houden je van begin tot eind geïnteresseerd en gedachten krijgen geen tijd om af te dwalen.

Keiharde synths gaan door merg en been. Daar is Radio Unfriendly. Het doet denken aan de hardere nummers van De Staat. Plots klinkt het onverwachts als surf rock met autotune, maar hierna is distortion weer de baas en geeft het nummer een lekkere scherpe rand. Vanaf dit moment houdt Knapus je in zijn macht, er is geen mogelijkheid meer om te ontsnappen. 

© Psychotic Lumberjacks

Fit For Screen wordt met grof geweld geïntroduceerd door drums die doen denken aan Royal Blood. Harder dan de eerste twee nummers, die iets vriendelijker zijn. Met de nadruk op iets. Knapus heeft meerdere gezichten, die je allemaal wilt leren kennen. Ieder gezicht zijn eigen unieke charme. Bij het luisteren van Fit For Screen voelt het alsof je iets duisters aan het oproepen bent, echter met plezier. 

Maar dan begint het één na laatste nummer van de EP, getiteld Friend. Experimenteel, gedurfd, maar meedogenloos. Als je denkt dat je Psychotic Lumberjacks door hebt, gooien ze het roer weer om. Dat had voor chaos kunnen zorgen, maar is uiteindelijk georganiseerde en intrigerende chaos. Met mysterieuze teksten die binnenkomen en blijven hangen. Knapus blijft constant verassen. Het ene nummer experimenteler dan de ander, maar allen even sterk en vol energie. De constante laag aan effecten op de vocals kan soms wat variatie gebruiken, maar zorgt tegelijkertijd ook voor de rode draad in de EP.

Het gelijknamige en afsluitende nummer Knapus is kei- en kei hard. Een mix van punk met een vleugje metal. Heftig, intens, obscuur en lekker. Knapus eindigt met een eeuwig durende synthesizer die onder je huid gaat zitten, gevolgd door schelle blazers. De georganiseerde chaos wordt ietwat chaotischer, maar weet nog steeds te boeien. Het nummer Knapus luistert alsof je live zit te kijken naar Psychotic Lumberjacks, die al jammend voor je neus staan. Het perfecte nummer om deze EP mee af te sluiten.

Psychotic Lumberjacks heeft het geflikt om een frisse wind te laten waaien in de garagerockscene, met hun steengoede EP vol unieke variatie en pit. Je komt tijdens het luisteren niets tekort. De EP lijkt op chronologische volgorde te zijn uitgebracht, van hard naar onverbiddelijk, in de positiefste zin van het woord. De Friese muziekindustrie mag trots zijn op deze ijzersterke release.