14 februari, de dag van de liefde. De dag waarop Romeo’s en Julia’s elkaar wereldwijd vieren en vertroetelen met presentjes. Martijn Werkhoven (aka Raptiel) ziet de fans als zijn Julia en geeft aan hen zijn debuutalbum Alleen Maar Liefde, dat hij op zaterdag 22 februari zal presenteren in De Backstage, Neushoorn.

Alleen Maar Liefde. De titel verraadt, in ieder geval wat zijn gemoedstoestand betreft, een reuzensprong vooruit ten opzichte van het vorige werk van Raptiel. Op Terug Bij Af voerden melancholie en kwetsbaarheid nog de boventoon, maar nu, minder dan een jaar later, lijkt hij het mentale lek grotendeels te boven gekomen.

'Hoop’ is het eerste woord dat te binnen schiet bij opener Alleen Maar Liefde. Martijn klinkt over de staccato strijkers als de mantra van de stad Amsterdam, heldhaftig, vastberaden en barmhartig. “Nu voel ik alleen maar liefde”, rapt hij. Dat is te horen. Alleen de lyric van gastvocalist Milan Truelove (what’s in a name) “ik wil alleen champagne drinken on ice” voelt nogal misplaatst, maar zijn melodielijn werkt onbewust wel aanstekelijk: ondergetekende betrapt zichzelf op het meeneuriën van juist díe tekst. 

© raptiel

Liefde In De Nacht maakt minder indruk. Het is wel vaker een valkuil van de rapper. De dansbare beats hebben stuk voor stuk hitpotentie, maar hij lijkt vaak niet aan te voelen wanneer zijn performance energie nodig heeft om toe te bouwen naar een climax of drop. Side note: de schaamteloze Pitbull-imitaties daarentegen werken als glasvezels op een wifi-verbinding. Werelds. 
Dit kan alleen niet gezegd worden van een flink aantal gastbijdragen. Niet dat ze onzuiver zijn ingezongen, maar óf ze missen aan gevoel (Liefde In De Nacht), ze voegen niks toe (Niks Voelt Als Dit), óf ze zijn matig afgemixt (Alleen Maar Liefde, Outro). Dat is jammer, want de boodschap die Martijn beoogt over te brengen komt zo niet over en laat die nou juist zo mooi zijn. 

Maar dan, de grote verrassing. Het speelkwartier is over en alle zoetsappigheid wordt met grof geweld aan de kant geschoven. Martijn komt verbazingwekkend goed uit de voeten op de harde southern trap-instrumentalen van Geen Grens en Champagne Leven. Op die eerste doet Young Teach een lieve duit in het zakje met zijn ongelogen bravado. Dit geluid hebben we nog niet eerder van Raptiel gehoord, hadden we dat maar.

De social media cultuurkritische punchlines van het vorige blokje doen alleen de albumtitel even uit het oog verliezen. Gelukkig is daar Mooiste Licht om deze dubbel en dwars te onderstrepen. “Ik wil je inspireren met de dingen die ik doe” opent hij en voor het eerst dit album lukt dat écht. Liefde is de essentie, koester de liefde die je krijgt en spullen gaan je hart niet vullen. De woorden zijn wijs, oprecht en even puur als de piano die hem als enige instrument begeleidt. 

De gastheer van Alleen Maar Liefde geeft wat we van hem gewend zijn: onvolprezen eerlijkheid en openheid op een bedje van aanstekelijke beats, met de nodige taalfoutjes en verwijzingen naar zijn opleiding tot meester. Maar dit keer weet hij ons ook iets blijvends mee te geven: levenslessen die Raptiels hernieuwde energie verklaren. Hijzelf heeft zich die lessen toegeëigend, nu de gastbijdrages nog. Maar wees niet bang. Als dat gebeurt, voorkom je wat je vreest: dat de liefde verdwijnt.