HET CONCERT:
DeWolff, Welcome to The Village, Grootegast, zondag 19 juli 2015
#WTTV15: DeWolff improviseert, soleert en overtuigt
Bluesrockers pakken aandacht maar houden hem niet altijd vast
We lopen richting het einde van Welcome to The Village 2015. De voorlaatste act is DeWolff. De psychedelische bluesrockers uit Limburg zijn in Friesland een bekende naam. Vorig jaar stonden ze bijvoorbeeld nog op het Befrijdingsfestival in Leeuwarden. Op zondagavond staan de langharige rockers in een bomvolle Grootegast en nemen ze iedereen mee tijdens een virtuoze, psychedelische set, vol met improvisaties en solo's.
DE ACT:
Wanneer DeWolff in 2008 met twee vingers in de neus Kunstbende won, staat het vast dat het trio uit Geleen de wereld gaat veroveren. Met hun psychedelische sixties bluesrock sleuren ze menig publiek in hun tijdmachine, terug naar de sixties. Met Robin Piso (hammondorgel) en Pablo van de Poel (zang/gitaar) bevatten de optredens genoeg virtuositeit om een tent als Grootegast vol mensen te overtuigen. Hun album Grand Southern Electric (2014) wordt momenteel in menig huiskamer grijsgedraaid. Live heeft DeWolff soms de neiging om een relatief kort nummer te voorzien van eindeloze gitaar- en hammondorgelsolo's.
HET NUMMER:
Die eindeloze solo's vallen in sommige gevallen perfect op zijn plek. Neem bijvoorbeeld Van de Poel's gitaarsolo aan het einde van Dance of the Buffalo. Een paar minuten daarvoor trof je hem al staand aan op het hammondorgel van zijn kompaan. Opmerkelijker zijn echter de bewegingen van de frontman tijdens zijn solo. Van de Poel speelt met zijn hele lijf en trekt de solo letterlijk uit de toppen van zijn tenen.
HET MOMENT:
Niet alle solo's komen sterk uit de verf. Hier en daar lijkt de aandacht van het publiek te verslappen. Tijd voor wat vuur dus. Drummer Luka van de Poel begint daarom aan een uiterst opzwepende drumsolo. Vervolgens neemt Piso plaats achter de twee conga's en het percussieavontuur is los. Dit is het intro van het nummer (Ain't Nothing Wrong With) A Little Bit of Loving, een weergaloze bluestrip, leunend op een dreigende baslijn. Het perfecte nummer op het juiste moment.
HET PUBLIEK:
De tent van Grootegast is bomvol. Op sommige plekken staan mensen als ingeblikte sardientjes naast elkaar. Na de hevige hoosbui ontstaat er vooraan weer de nodige ruimte zodat de aandacht weer volledig op DeWolff gericht kan worden. En 'aandacht' blijkt voor het publiek het toverwoord. Want zoals gezegd komt niet iedere solo-/improvisatiepartij even sterk over. Tijdens Restless Man neemt daarom het geroezemoes geleidelijk aan toe en vraagt Van de Poel zichzelf nadien hardop af of we dit een lang nummer vinden.
HET OORDEEL:
Dat de Limburgse bluesrockers hun instrumenten van top tot teen beheersen staat buiten kijf. DeWolff improviseert, soleert en overtuigt het grootste deel van het publiek. Het blijft echter gewaagd om live sommige nummers uit te rekken tot pakweg vijftien minuten. Hierdoor behoudt niet iedereen de aandacht maar anderzijds genieten de liefhebbers met volle teugen.