Ondergronds met The Bongo Club, Moon Tapes en Karawane

Ondergronds gaat een verdieping hoger in de Gloppe

Tekst: Henk Rigter | Foto's: Xanne Wijkamp ,

Het was alweer even geleden dat er een echte Ondergronds werd georganiseerd. De mini-festivalavond vond voorheen plaats in de kelderbar onder restaurant Spinoza, maar een half jaar later moest het maar eens geprobeerd worden in De Gloppe. Er was een energieke Zweedse band op het einde van haar tour, vrolijke surfpop uit Amsterdam en het verrassende debuut van de splinternieuwe band van een kunstenaar. Net een echt festival.

The Bongo Club

De avond begint een kwartiertje later dan gepland. Dit is niet omdat er technische mankementen zijn bij het eerste bandje The Bongo Club, maar omdat de opkomst qua publiek nogal bedroefend is. 'Fashionably late' noemen ze dat in De Gloppe. Bij aanvang van het eerste nummer van de vier Zweden staan er ongeveer tien mensen in de zaal, halverwege de knallende set zijn het er gelukkig een stuk meer. De vier jongens uit Zweden brengen hun catchy rockliedjes met veel bravoure ten gehore en aan niks is te merken dat ze alweer aan het einde van hun allereerste Europese tour zitten.

Meer dan eens doet het vuige en gedreven geluid denken aan het eerdere werk van Franz Ferdinand of The Kaiser Chiefs. Voor de aanwezigen zijn oordopjes geen overbodige luxe, want The Bongo Club speelt niet alleen heel leuk, maar vooral ook hard. Zoals een als eerste geprogrammeerd bandje - dat indruk wil maken - dat ook hoort te doen. 

Moon Tapes
Helemaal uit Amsterdam is Moon Tapes naar Leeuwarden komen zweven. Deze nog bijzonder jonge band timmert behoorlijk aan de weg en stond onlangs nog in de finale van de Amsterdamse Popprijs. Dan kun je wel wat. De vrolijke surfpop heeft hier en daar een melancholische randje en leent soms wat invloeden van The Smiths. De fijne stem van de zanger is passend voorzien van galm, waardoor de hele set een fijn dromerig karakter krijgt. Hoewel het een steengoede band is, met toffe liedjes die uitermate dansbaar zijn, is Moon Tapes qua presentatie niet bijzonder te noemen. Of tenminste, de fraaie en verfijnde deuntjes steken nogal bleekjes af bij de sturm-und-drang van de The Bongo Club. Dat gezegd hebbende, past Moon Tapes wellicht beter bij het intieme gevoel dat Ondergronds altijd met zich mee lijkt te brengen.
 
Karawane
De nieuwe band van Anne van Wieren mag de afsluiting verzorgen. Achter het drumstel zit niemand minder dan Friesland's eigen Sietze Sneekweek, die we vooral kennen van Heksenhamer. Dit zegt dan weer niks over het optreden, maar het blijft leuk. Karawane heeft zijn eigen geluid, met bandleden die allemaal heel goed zijn in het maken van mooie muziek. De gitaarliedjes zijn stuk voor stuk gevarieerd en geladen met kleine xylofoons, een dwarsfluit en zelfs een piccolo. Soms ingetogen of dromerig, soms theatraal en niet voor een gat te vangen. 
 

De inhoud van het optreden is dan ook bijzonder moeilijk te omschrijven, omdat er dan weer wat David Bowie lijkt door te klinken, dan weer een gitaartje dat zo bij MGMT lijkt te zijn weggeplukt en warempel, soms is wereldmuziek zelfs een toepasselijke omschrijving. Het is nu voor de rest van Nederland te hopen dat Karawane snel geboekt wordt door een aantal festivals, zodat de band ook daar hun sfeervolle nummers mag komen spelen.  

Ondergronds met The Bongo Club, Moon Tapes en Karawane