InterArma wapent zich tegen zacht zaalgeluid

Proosten op het einde van een succesvolle toer in Poppodium Romein

Tekst: Dirk van der Zee ,

Vanavond staan er twee sludge/doom bands op het programma in Poppodium Romein. In het kader van Into the Grave Presenteert, worden de grenzen verlegd met het zwaardere muzikale subgenre binnen de metal. Vanavond is het podium voor Mantar (D) en Inter Arma (VS), voor beide bands de laatste datum van hun Europese toer, voor 2014.

Het duo Mantar uit Hamburg timmert sinds 2012 aan de weg en hebben begin dit jaar een langspeler uit, met de titel Death By Burning. De avond begint later dan op de planning staat, omdat er nog niet zoveel publiek is. Ook zijn er naast deze avond in Romein veel andere muzikale activiteiten in Leeuwarden. De organisatie heeft een goede keuze gemaakt om het optreden nog even voor een halfuur uit te stellen. Langzamerhand begint er wat meer publiek de zaal in te komen.

De band Mantar is op het eerste gezicht goed te vergelijken met de band Black Cobra, wat ook een duo is met dezelfde opstelling van de instrumenten op het podium, namelijk het drumstel en de versterkerbatterij naast elkaar op het podium. Zelf omschrijven zij de muziek die ze maken als "battle hymns and sinister sounds of darkness with no gimmicks, no image, pure rage." Drummer Erinc en zanger/gitarist Hanno hebben er zin in, beide mannen gaan in ontbloot bovenlijf het podium op. Het verschil met Black Cobra, is dat Mantar duidelijk wat meer punk georiënteerde invloeden heeft in de muziek en dat deze punkinvloed ook terug te zien is in de podiumpresentatie. In de eerste helft is te merken dat de band nog wat moet wennen aan het publiek. Frontman Hanno ontgaat niets, ook als hij een opmerking maakt over een persoon in het publiek, die met de telefoon bezig is, met de vraag of hij een tekstberichtje krijgt toegezonden. Ook leuk om te zien is dat Hanno tijdens de nummers zo nu en dan onnatuurlijke poses aannam, die een souplesse hebben van een slangenmens. Daarmee is het ijs definitief gebroken.

In de tweede helft van Mantars set wordt het tempo van de muziek en de intensiteit flink opgevoerd, waardoor het publiek meer meegaat in de muziek. Bij het laatste nummer van de band wordt Mantar op het podium vergezeld door de volledige bezetting van Inter Arma, om gezamenlijk na twintig tourdagen het voorprogramma af te sluiten. 

Na het ombouwen van het podium is het de beurt aan Inter Arma. Eerder dit jaar stond Inter Arma al op de planken met Indian in Iduna in Drachten en op het Roadburn Festival. Dit vijftal uit Richmond, Virginia bestaat sinds 2012. De bezetting is T.J. Childers op drums, Steven Russel en Trey Dalton op gitaar, Mike Paparo op zang en Joe Kerkes op basgitaar. De band heeft net een album uitgebracht, met de titel The Cavern op het fameuze Relapse label. Op de plaat staat één track van ruim vijfenveertig minuten, die laat horen wat de band op muzikaal gebied zoal in huis heeft. Als de band opkomt krijgt de band al bijval van het publiek, wat al de gang richting podium heeft ingezet. Voor het optreden wordt er door de bandleden van Inter Arma nog het glas geheven met whisky, als afsluiting van een geslaagde tour met Mantar.

 

Tijdens het optreden laat Inter Arma verassende wendingen horen in hun muziek. Van zacht naar hard, van snel naar langzaam en dit alles duidelijk gedragen door de kunde van drummer Childers. Er komen veel stijlen van muziek bijeen: de ene keer gaat het naar het traditionele doom geluid gevolgd door snellere blackmetal passages, dan weer naar blues en psychedelica richting Pink Floyd en Led Zeppelin. Ook de zang van Paparo, die erg veel delay heeft, draagt daarin sterk bij.

Wat opvalt is dat het geluid vooral vanaf het podium komt. Het drumstel is wel goed afgesteld in de mix van het zaalgeluid, waardoor vooral de gitaren zachter lijken te staan. Bepaalde stukken waarin de gitaren dominanter aanwezig moeten zijn komen wat minder uit de verf. Na een dik uur spelen vindt Inter Arma het tijd worden om het optreden af te ronden. De band heeft eigenlijk nog wel zin in het spelen van een toegift, terwijl het publiek, misschien nog teveel onder de indruk van het optreden, daar gek genoeg niet om vraagt. Inter Arma begint met de eerste aanzetten van The Cavern, zanger Paparo maakt handgebaren naar het publiek, dat het vooral meer naar het podium moet komen. Helaas is het de verkorte versie van de track.

Er gebeurt vrij veel in de muziek van Inter Arma. Er wordt makkelijk overgeschakeld van muziekstijlen, zonder dat daarbij het idee ontstaat dat het allemaal geforceerd klinkt. Mantar en Inter Arma vieren nog even een afscheidsfeestje met elkaar ter afsluiting van de Europese tour.