#WTTV: Geen woorden maar daden bij Kuenta i Tambú

Snoeiharde cocktail brengt publiek in extase

Tekst: Wouter Hoogland ,

Kuenta i Tambú (Papiaments voor ‘verhalen en trommels’) van Curacao heeft precies wat nodig is om alle borsten en billen in de wijde omtrek met een acht op de Schaal van Richter te laten schudden: “We don’t need no words, just a simple aye aye!”. En ja, de ironie is duidelijk.

CONCERT:
Kuenta i Tambú (KiT), Welcome To The Village, Grootegast, zaterdag 27 juli.

MUZIEK:
Het viertal dat hier op het podium staat – twee vocalisten, een dj en een percussionist met een assortiment aan traditionele trommels – zou je met enige fantasie de Caraïbische Die Antwoord kunnen noemen: de kenmerkende muziek van de eilanden wordt gemixt met snoeiharde elektronische beats en harde raps in het Papiamento. Dít is de muziek die Major Lazer probeert te maken met nummers als 'Watch Out For This (Bumayé)'.

PLUS:
Meteen wanneer de show begint, lijkt het alsof er een bom afgaat in de Grootegast-tent. Niet alleen zijn de vocalisten erg goed in het opruien van het publiek, ze zijn beide ook nog uitzonderlijk goede rappers én zangers. De teksten worden – voornamelijk door de zangeres - in razend tempo de zaal in gespuwd. De muziek bestaat uit stuwende elektronische beats, maar de toevoeging van de trommels maakt dat de sound er net wat meer uitspringt. Dat dit alles wat veel van hetzelfde is, werkt verrassend genoeg niet vervelend, maar geeft vooral energie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de tent vol staat met dansend publiek, dat letterlijk oorverdovend om een toegift schreeuwt.

MIN:
Dat KiT overvol met energie zit, is ook duidelijk te merken aan het gebrek in dynamiek bij de raps. Elke zin wordt met hetzelfde volume en dezelfde snelheid op het publiek afgevuurd, en dan voornamelijk door de zangeres. De rol van de mannelijke vocalist, die toch een paar keer bewijst een uitstekende rapper te zijn, blijft vooral beperkt tot die van mc. Daarbij werkt de choreografie vrij snel op de lachspieren: dit soort muziek vraagt om spontane uitbarstingen, niet om ingestudeerde dansjes.

CONCLUSIE:
Als er ooit een band geschikt was voor een zaterdagavond, was het KiT wel. Het gebrek aan dynamiek en de schrille lach van de zangeres nemen we maar voor lief: de golf van puur feest die samen met een boel gratis merchandise naar het publiek wordt gegooid, doet je afvragen waarom er niet meer van dit soort acts zijn. Dit is een winnende formule voor elk festival.

CIJFER:
8