Alweer ruim twee jaar geleden is het dat The Croakers ineens nog maar met zijn tweeën waren. Daarna ging de band gewoon door met de optreden. ‘We zijn heel snel verder gegaan,’ zegt Ruud. ‘We speelden toen nog een tijdje met de oude live-show, daarna zijn we gaan kijken naar hoe we zo’n optreden nog aantrekkelijker kunnen maken. We vonden drie oude tv’s, nu hebben onze shows ook visuals.’

De beelden die op die tv’s worden getoond zijn niet per se allemaal mooi. ‘Het zijn allemaal oude films van het internet. Ze zijn vrij hilarisch, het zijn best obscure beelden,’ vertelt Jeroen. ‘We hebben bijvoorbeeld een drakenfilm uit 1946, The flying serpent. Op een gegeven moment zitten er mensen in een auto die heel duidelijk langs zo’n rol met het decor rijdt en dan zien ze een draak die letterlijk met touwtjes wordt bestuurd,’ vertelt Ruud.

Deze hang naar obscure beelden is al heel lang onderdeel van The Croakers. ‘Toen we begonnen met muziek maken zaten we vaak met een paar vrienden bij Jeroen thuis, in Swifterbant,’ vertelt Ruud. ‘Daar was helemaal geen kroeg, dus we moesten onszelf vermaken. Dat deed we door middel van films kijken en harde muziek maken.’

Het wonen in een dorp heeft daarnaast ook nog invloed gehad op de muziek die de band maakt. ‘De muziek die we toen luisterden was vooral veel harde muziek uit de jaren ’90 uit Seattle. Bij ons hoor je dus ook invloeden van Pearl Jam, Alice in Chains en dat soort bands voorbij komen,’ vertelt Jeroen. 

Verder hebben zelfs de kleinste herinneringen een plekje in nummers van The Croakers. ‘Ik schreef The Witch over de overblijfmoeder, ik had een hekel aan haar. We moesten altijd eerst onze droge broodjes opeten, daarna mochten we pas naar buiten en dan mochten we ook nog nooit in de bomen klimmen. Die overblijfmoeder was alles wat een moeder was, maar dan zonder alle fijne dingen,’ vertelt Jeroen. ‘Verder hebben we veel nummers waarin primaire gevoelens en behoeftes naar voren komen,’ zegt Ruud. ‘Dat is vooral woede, onderbuikgevoel en flink van je af willen trappen.’

‘We zijn verder heel lieve jongens,’ zegt Jeroen. ‘Maar in onze muziek ontladen we eigenlijk.’ Naast gewoon ontladen willen The Croakers nog iets anders. ‘We missen het rauwe geluid in de hedendaagse muziek,’ vertelt Ruud. ‘Poplijsten worden gedomineerd door een soort eenheidsworst, daar willen we graag met een staalborstel overheen.’

Na het uitkomen van de EP zullen The Croakers niet stilzitten. ‘We doen daarna vooral nog wat shows,’ zegt Ruud. ‘We spelen op 17 december in De Klos in Emmeloord, doen daarnaast nog wat shows in december en januari en daarna gaan we verder met het oog op Popronde waar we aan mee willen doen. Het liefst willen we concerten gaan geven met het thema Fuck my neighboours. Als jij last hebt van je buren kun je gewoon even mailen. Dan komen we volledig versterkt spelen en maken we je woonkamer tot een punkhol.’

De EP, die op tien december uitkomt, wordt in ATAK in Enschede gelanceerd met een optreden. ‘Dan gaan we de tv’s ook weer toepassen. De EP komt vervolgens uit op videoband, maar er zitten gebruiksaanwijzingen bij voor iedereen die geen videorecorder heeft,’ zegt Ruud.