Het Almeerse Assorted Travellers heeft de eer gekregen om vanavond te mogen openen voor Henny Vrienten. Zanger Alexander Del Prado laat duidelijk blijken hoe blij en dankbaar de band is dat ze in het voorprogramma van een grootheid als Henny Vrienten mogen staan. Die bescheidenheid is niet nodig, want Assorted Travellers heeft dit voorprogramma meer dan verdiend. De beste band van Flevoland - volgens de jury van Flavourland - bracht vorige week hun langverwachte EP Wild Heart uit. In de Kubus speelt de band een fijne set met zowel eigen werk als covers. Het subtiele geluid en de fijne samenzang van de band is perfect voor het stille en zittende publiek.
Henny Vrienten wordt op dezelfde manier oud als Johnny Cash
Maar bewijst in Lelystad dat hij nog altijd kan spelen als een jonge hond
En toch… na 23 jaar bracht Henny Vrienten afgelopen november eindelijk weer een nieuw solo-album uit. De oud-zanger van Doe Maar laat zich op En Toch… van zijn meest persoonlijke kant zien. Zorgen over liefde, ouderdom en de dood staan centraal in de kleine liedjes die het album vullen. In de Kubus laat Henny Vrienten bij het laatste optreden van de En Toch… tour zien dat hij zich nog helemaal geen zorgen hoeft te maken over deze onderwerpen.
Geen oppas
Al is En Toch… een solo-plaat: vanavond wordt Henny Vrienten bijgestaan door een voltallige band. Het opvallendste lid van de band is zijn zoon Xander Vrienten. Xander speelt normaal bas in de band van Jett Rebel, maar was vanavond een avond vrij. Papa Henny: ‘Ik kon geen oppas regelen, dus is hij maar mee met mij.’ En dat is maar goed ook, want samen met de ‘oude knarren’ van de rest van de band worden alle liedjes van het nieuwe album erg mooi gespeeld. De subtiele drum, slide-gitaar en zachte koortjes zorgen ervoor dat En Toch… dieper en vooral raker klinkt. De liedjes zijn allemaal in essentie simpel, waardoor er meer aandacht is voor detail.
Tijdens De Namen En De Plaatsen bezingt Henny Vrienten wat hij de hele avond al wil zeggen: ‘Ik word oud.’ De jaren vliegen voorbij en dat valt zwaar. ‘Als ik had geweten dat ik alles zou vergeten had ik beter rondgekeken, had ik beter opgelet.’ Oud worden is het algemene thema van vanavond. In de teksten van de liedjes klinkt spijt over vroeger en angst voor de toekomst. Op sommige momenten doet Henny Vrienten zelfs een beetje denken aan Johnny Cash in zijn laatste dagen. Gelukkig zijn er liedjes als Mug In De Klamboe, Margreetje en Café De Oude Maas, die laten zien dat Henny Vrienten nog steeds die jonge hond is die we van vroeger kennen.
Is dit alles
Het meest indrukwekkend zijn Lieske, Even Leven en Het Uur Tussen Hond En Wolf, die vanavond achter elkaar gespeeld worden. De nummers bezingen ieder op hun eigen manier de dood en dat komt duidelijk aan bij het publiek. Iedereen luistert ademloos naar de kleine verhalen die Henny Vrienten zorgvuldig in zijn liedjes heeft gestopt. Dat er een staande ovatie na het optreden volgt is dan ook meer dan terecht. In de toegift geeft Henny Vrienten ook nog een voorproefje op de nieuwe plaat, eentje waarmee hij 'geen 23 jaar zal wachten'.
Henny Vrienten laat vanavond zien dat hij misschien wel oud wordt, maar dat nog niet is. De nummers die op plaat soms wat té direct en daardoor plat uit de hoek komen, vallen vanavond op hun plaats. Zelfs de mensen die zijn gekomen in de hoop op een Doe Maar-show kunnen er niet omheen dat dit solo optreden, in eerste instantie zonder Doe Maar-nummers, meer dan indrukwekkend is. Ergens is het dan ook jammer dat Henny Vrienten, om het Doe Maar-publiek tevreden te stellen, toch Is Dit Alles speelt. De nummers van En Toch… zijn namelijk meer dan genoeg voor een geslaagde avond. De ouder wordende Henny Vrienten heeft Doe Maar niet meer nodig om een hele zaal mee te sleuren in zijn wereld.