Op een regenachtige zaterdagmiddag begint onze reis op een rustig industrieterrein op Urk. Vandaag aan ons de eer om op uitnodiging van de band als veredelde roadie met Roadcrew een dagje op te trekken. Vroeg in de middag mogen we ons al melden bij hun oefenruimte. Bij de door Roadcrew zelf verbouwde loods aangekomen horen we dat er binnen al een flinke bak muziek wordt geproduceerd. De vijf heren zitten nog middenin het doornemen van de setlist voor vanavond. Daarna is het tijd om de spullen in te pakken en richting plaats van bestemming – Kampen – te rijden. De band wil vandaag op volle oorlogssterkte knallen en laat daarom niets aan het toeval over. Zo neemt de band twee extra roadies en hun manager mee, en er zijn de voorafgaande avond ‘geen gekke dingen gedaan,’ verzekert frontman Gertjan ons in de auto onderweg.
Beyond Flevoland: Roadcrew rockt het voorprogramma van Di-rect
Urkers staan voor een volle zaal van 1.500 man in Kampen
Zaterdag 7 februari stond Roadcrew in het voorprogramma van de Haagse rockband Di-rect. Door een bandcompetitie te winnen wisten de Urker hardrock-’n-rollers het begeerde openingsslot te bemachtigen in het splinternieuwe poppodium Music Club Kampen. Maar kan Roadcrew zich in een volle zaal van bijna 1.500 man wel staande houden? 3voor12 Flevoland stapte achterin de bandbus voor een roadverslag met Roadcrew.
Geen halve maatregelen
Wanneer de band bij Music Club Kampen aankomt, maakt de buitenkant van het gebouw en het omliggende terrein grote indruk: ‘Jeumig, dat ziet er wel vors uit!’ De ogen en de opwinding worden alleen maar groter wanneer we de Jupiler-zaal betreden. Het pand is een jaar lang aan een grote verbouwing onderhevig geweest om er een serieus poppodium van te maken en daarbij zijn geen halve maatregelen getroffen. Zo zijn de kelder en de eerste verdieping opengebroken en balkons geplaatst om een gigantische zaal te creëren met een capaciteit van maarliefst 1.500 bezoekers. Er zijn verschillende bars en er is een groot podium waar technici ondertussen al flink aan het werk zijn voor hoofdprogrammaband Di-rect. Nadat Roadcrew de nieuwe zaal uitgebreid geïnspecteerd heeft worden ze naar de backstage begeleid, kunnen de spullen worden uitgeladen en begint het wachten op de soundcheck.
Zoals gewoonlijk loopt deze soundcheck uit: Roadcrew neemt alle tijd om de zaken goed voor elkaar te krijgen. Daarna kan er met een gerust hart gezamenlijk gegeten worden. Wanneer we na het diner buiten staan te roken worden we tot ons groot vermaak getrakteerd op een bijzonder treffende Dinand-Woesthof-imitatie door gitaartechnicus Pieter, wat de toenemende spanning bij de bandleden enigszins weet te temperen. Ondertussen zijn de bandleden van Di-rect ook gearriveerd en wordt er vriendelijk kennis gemaakt. Gitarist Spike van Soest geeft met een knipoog te kennen dat er vanaf nu echt backstage gerookt moet gaan worden, in verband met de kou die op je stem slaat.
Showtime
Met nog een kleine twintig minuten tot showtime is de adrenaline bijna te ruiken en probeert ieder Roadcrew-lid op zijn eigen manier de juiste concentratie, dan wel mindset te vinden: de een zit stil op een bankje, de ander loopt zenuwachtig heen en weer van backstage naar kleedkamer. De roadies nemen de wisselingen, de verschillende stemmingen van de instrumenten en het speelschema nog eens door, waarbij de gezichten steeds strakker gaan staan. De heren doen nog een groepshug, alvorens ze de volle zaal instappen.
Roadcrew barst los en knalt zijn hardrock richting het publiek. Het vijftal heeft totaal geen moeite met het bespelen van de zaal en weet de bezoekers tot aan het vip-balkon bij hun optreden te betrekken. De zaal is getuige van een zeer energieke show, die in z’n geheel bijzonder strak verloopt. Zelfs het emotionele nummer Alive weet het publiek bij de strot te grijpen De band kan na het optreden daarom rekenen op een enthousiast en zeer verdiend applaus. Na afloop is backstage de ontlading dan ook compleet: er wordt uitgelaten geknuffeld, gecomplimenteerd en het bier wordt met respect, maar rigoureus, ontkroond. Vervolgens worden de spullen razendsnel van de stage getrokken om ruimte te maken voor het hoofdprogramma, terwijl de brede glimlach en ontlading inmiddels niet van de gezichten af te slaan is. Het grote nagenieten kan beginnen met de show van Di-rect en een drankje on the side.
Holy shit
Ook Di-rect heeft er vanavond zin in en speelt veelal nieuw werk van het laatste album Daydreams in a Blackout. De ruime podiumervaring spat er het gehele optreden in alle details vanaf. De energie en dynamiek van de band zijn van besmettelijk en van hoog niveau. Een buitengewoon sterk hoogtepunt is het nummer All in Vain, dat zanger Marcel zingt met als enige begeleiding Spike op akoestische gitaar. Zeer mooi. Het publiek wordt vanavond ook nog eens getrakteerd op niet één, maar twee toegiften, wat veel zegt over het enthousiasme en het verloop van deze bijzondere avond.
Dan rest ons nog de afterparty met de jonge bluesrockers van Tricklebolt – waar overigens een Youtube-filmpje van is verschenen met een tamelijk uit zijn plaat gaande Spike. De tweede gitarist van Di-rect, Paul Jan, vindt zijn dubbelganger in drummer Sander van Cross+eyed And Banished – waarvan Spike dan weer een filmpje op zijn eigen Facebook gooit. Na nog een uitgelaten danssessie en een aardige valpartij concluderen we dat het een zeer toffe dag is geweest met zeer, zéér toffe bands. Frontman Gertjan weet het naderhand treffend samen te vatten: ‘holy shit, wat een ervaring!’