Ooit speelden gitarist Xander van Dijck samen met zanger Maks Bolhuis in Alphen op straat ‘voor een pakkie shag’. De twee verloren elkaar uit het oog na de middelbare school, maar kwamen elkaar op de Rotterdamse Popacademie weer tegen. Samen met medestudent (en drummer) Aswin van As vormen ze nu The Afterveins, een rock ’n roll band ‘met een rand pyschedelica en jaren tachtig’, aldus Xander. De band won in 2013 de Grote Prijs van Rotterdam en daarna ging het hard: ze werden getipt door vele hippe muziekblogs en namen vorig jaar hun debuutplaat op.
 

Dat de plaat Showers heet heeft te maken met ‘een flauwe grap’. ‘We hadden voor een heftig en trippy nummer nog geen titel. Toen riep iemand: “Waarom noemen we het niet Wanking in the Shower?” Wij natuurlijk lachen joh, we hadden de grootste lol. We wilden het nog even als albumtitel nemen, maar vreesden dat niet iedereen dat even cool zou vinden. Ik vind dat alleen 'Showers' wel een heel vet gevoel oproept, iedereen kent het gevoel van douchen. Daarnaast is de foto genomen tijdens onze tour in Polen, op een ochtend dat we er allemaal aan waren, dus dat gevoel van kapot zijn en tóch doorgaan zit er voor mij ook in.’
 

De plaat werd met behulp van Hallo Venray-frontman Henk Koorn helemaal live opgenomen. ‘Dat doen we omdat wij ook een echte live-band zijn: onze muziek komt op het podium het beste tot zijn recht. We spelen nu eenmaal veel live en zitten amper in de studio. Als we het spoor voor spoor gaan opnemen wordt het heel statisch en klinkt het niet als ons.’ Over hoe ze dit geluid gevormd hebben is Xander verder weinig pretentieus: ‘We maken muziek die we zelf leuk vinden, dus dat is zo gegroeid. Al weet je als band door de jaren heen steeds beter hoe je klinkt en waar je als band heen wilt. Showers gaat ook veel over de ontdekking van wie we zijn als band.’
 

The Afterveins heeft in korte tijd dan ook al een behoorlijke live-reputatie opgebouwd: zo zou de band regelmatig in hun onderbroek op de bar eindigen. ‘Dat gebeurt wel eens,’ lacht Xander, ‘maar dat is niet onze gimmick of zo. We doen het omdat we het gevecht met het publiek en onszelf aan gaan. Daarnaast hebben we gewoon schijt, soms voelen we gewoon dat we onze broek moeten uittrekken. Zo hebben we in Groningen zelfs een keer in onze blote pik staan spelen. Ook voor een stijf publiek gebeurt het wel eens, dan denken we: fuck you, ik trek mijn broek uit waar jij bij staat en dat interesseert me geen reet.’
 

De gitarist heeft ‘hartstikke veel zin’ in de Gimme Shelter Release Party. ‘We spelen samen met The Black Cult, dat zijn vrienden van ons. Toffe gasten en een goede band. Onze drummer heeft alleen een release party van zijn eigen band, Zinkzand, dus die is er niet bij. Gelukkig kan de zanger van Indian Asking invallen, die drumt af en toe met ons mee.’ Of ze ook in Lelystad hun broek uittrekken, kan Xander niet beloven: ‘Misschien is het leuk als het publiek eens zijn broek uittrekt, in ruil voor een toegift. Dat is nog veel toffer dan dat alleen de band in zijn onderbroek staat.’