Monsterlijk publiek
'Tegenover een publiek staan is trouwens ook niet fijn. Ik vind het sowieso allemaal niet fijn eigenlijk. Het is niet fijn om in het publiek te staan, maar het is ook niet fijn om ernaar te kijken.’ En waarom? ‘Het publiek is eigenlijk heel eng. Apart staan er misschien heel leuke mensen tussen, maar gezamenlijk zijn ze een soort monster. Je weet nooit hoe het gaat. Maar tot nu toe is het publiek op Lowlands helemaal geen monster, het is een soort heel grappige, wel grote organische massa. Tot nu toe is dat geen monster.’
Maxim Hartman staat in de Juliet (zaterdag, 21:00), maar in de Alpha zou hij nooit willen optreden. ‘Dat is te groot, dat zou mislukken. Als er nu één man teveel komt, mislukt het al. Dat is ook de reden waarom ik eerst tv deed en nu filmpjes maak. Het voordeel is ook dat het dan meteen kláár is wanneer het op film staat en gemonteerd is. Ik hoef het dan nooit meer te doen, ik kan het gewoon keer op keer terugkijken en dan ondertussen iets anders doen of zoiets, dat is heerlijk. Je hebt natuurlijk ook mensen, die trekken dan een jaar rond en die doen zo’n show tweehonderd keer. Dat lijkt me echt de hel. Meestal hoor je dan “elke zaal is anders”, maar je weet op een gegeven moment precies wanneer je hier een kuchje en daar een lachje gaat horen. Het is echt walgelijk eigenlijk, als je erover nadenkt.’