Opgehokt met GeenItalië: 'Oefening baart baby's'

Lelystadse punkband onthult zijn geheimen in het oefenhok

Tekst en foto's: Lennart van der Burg ,

Nergens worden de verhoudingen binnen een band zo goed zichtbaar als in het oefenhok. Wie neemt de leiding, hoe komen de nummers tot stand en hoeveel bier wordt er eigenlijk gezopen? 3voor12 Flevoland bezoekt vandaag punkband GeenItalië. In We Rock-studios vertellen ze alles over podiumangsten, ruzies, hun comeback én hun nieuwe hits. 'Zie je wel dat ik niet achterlijk ben?!'

‘Kennen jullie nog bands die hier willen oefenen?’ vraagt Eric Wildeboer wanneer hij zijn We Rock-studio opent voor GeenItalië. De drie punkers schudden resoluut hun hoofd: GeenItalië is niet een band die veel tijd in het oefenhok doorbrengt. Naar eigen zeggen hebben ze al anderhalf jaar uitsluitend op het podium gespeeld. Vandaag was het echter tijd om weer eens ‘lekker te raggen’, aldus drummer Pim Laan. ‘We zijn druk bezig met nieuwe nummers en die willen we nu even voluit afmaken.’

Zonder oordoppen

Nadat alle gitaren zijn gestemd, de pedalensetjes zijn geïnstalleerd en de bekkens op het drumstel zitten, tikt Pim af. Het drietal begint aan zijn ‘warming up’ met Hoofdpijn, gevolgd door Pigs in Space. De bandleden kijken elkaar tijdens het oefenen strak aan – serieuze blikken die je niet snel tijdens een GeenItalië-show zal zien. Na Pigs in Space vindt Pim het tijd voor een rookpauze: ‘Ik ben helemaal kapot.’ Gitarist Joey Leistra wendt zich tot de verslaggever: ‘Red je het wel, zonder oordoppen?’ 

Hoewel optreden bij de GeenItalië-leden een tweede natuur lijkt, ging het niet altijd zo gemakkelijk. ‘Tyler moest het aan het begin nog een beetje leren, die had last van podiumangst,’ vertelt Joey tijdens de pauze. ‘Ik kon alleen maar stijf blijven staan,’ bevestigt zanger Tyler Ariese, ‘ik wist bij God niet waar ik mijn handen moest laten. Pas toen ik ook basgitaar ging spelen en mijn concentratie kon verdelen verdween dat.’

Broek uit

Soms wordt er in het oefenhok een soort script geschreven waarin de gekkigheid staat die de bandleden mogelijk uithalen tijdens de show. ‘Maar dat ligt ook aan de energie die je terugkrijgt: het publiek moet het wel verdienen dat Joey zijn broek uittrekt,’ lacht Tyler. ‘Toen Joey dat tijdens onze EP-release deed, was er maar één persoon die floot: mijn moeder.’ Joey, geagiteerd: ‘Zelfs mijn eigen vriendin floot niet.’

Tijd voor het nieuwe nummer – Pim heeft er zin in, zegt hij. Maar al snel na de eerste noten wordt er aan de noodrem getrokken. ‘Die toon is verkeerd,’ zegt Joey tegen Tyler. ‘Eerst was het drie-vijf, dus negen, maar waarom pak je dan acht vast?’ Pim geeft Joey gelijk, die tot zijn opluchting roept: ‘Zie je dat ik niet achterlijk ben!’ Tyler bekijkt het positief: ‘Als je maar genoeg ruzie maakt tijdens het schrijfproces, krijg je vanzelf agressie in je nummers.’

Ruzie, break-up en comeback

Toch heeft de ruzie GeenItalië eerder opgebroken. Joey: ‘Wij zijn geen band die tegen het publiek zegt dat we effe aan het stemmen zijn, we roepen gewoon “schiet op, lul!” tegen elkaar.’ Maar op een gegeven moment vond Joey die beledigingen te ver gaan en verdween het plezier in de muziek. ‘Het oefenen op dinsdag werd ook steeds meer een verplichting, daarnaast koste school mij te veel tijd.’

GeenItalië besloot een doorstart te maken met een nieuwe gitarist, maar dit werd geen succes. ‘Het was wel goed, maar het was geen GeenItalië meer,’ vertelt Tyler. De band besloot te stoppen, tot de dronken eigenaar van de Yachtclub Tyler en Pim wist te verleiden voor een comeback. Pim: ‘We stuurden Joey een kort appje, waarin stond: “Reünie, ja of nee?” Dat werd gelukkig een ja.’

Ontsnapt via laadruimte

De officiële comeback werd echter niet gemaakt in de Yachtclub, maar bij de Vrije Universiteit van Amsterdam. Wat GeenItalië daar te zoeken heeft? Pim: ‘Studenten hadden voor hun demonstratie de bovenste verdieping bezet en zochten nog een punkbandje. Toen we op een gegeven moment uit het raam keken, zagen we drie busjes vol ME’ers met schilden en knuppels naast de VU stoppen.’ Joey: ‘Sommige hippies daar zeiden: “jullie kunnen blijven, we hebben goede contacten met de ME.” Maar wij dachten “doei!” en zijn via de laad- en losruimte ontsnapt.’

Na hun comeback namen de Lelystadse punkers ‘met een handyrecorder in een fietsenhok’ hun debuut-EP op: Ontspanje. Hoewel ze er zeer tevreden mee zijn, werkt het drietal inmiddels hard aan een nieuw geluid. ‘We willen onze hele set weggooien, want driekwart van de nummers zijn we stront- en strontzat,’ bekent Joey. ‘Vooral de kindermedleys maken je schijtziek als je ze bij iedere oefensessie en ieder optreden moet spelen,’ vertelt Tyler. ‘Het is best leuk hoor, maar we kunnen inmiddels wel beter.’ Nieuwe nummers komen bij ons met vlagen, soms raggen we er zo zes nummers uit. We moeten er vooral niet te serieus voor gaan zitten. Laatst waren we druk bezig met een tekst en kwam er niks, nada, noppes. Toen ik een paar uur later thuis zat te poepen dacht ik “Rood alarm in m’n dikke darm” en hadden we opeens een tekst.’

Anarchy in Lelystad

Niet veel later tijdens het jammen speelt de band een stuk waar ze achteraf heel tevreden mee zijn. ‘Wacht, wat deden we?’ vraagt Pim. ‘Laten we deze intro doen, dán het snelle stuk en vervolgens de breakdown.’ Tyler knikt. ‘Laten we nog even een rondje doen, dan nemen we het op en vergeten we het nooit meer.’ Tijdens de nieuwe poging roept Pim ‘ho!’ en stopt met spelen. ‘Híer moet dan het stopje wat we net deden.’ Ze doen het nog een keer, met stopje. ‘Klaar, niets meer aan doen!’ roept Pim enthousiast. ‘We noemen hem Anarchy in Lelystad,’ zegt Joey. ‘Zo doen we dat dus, liedjes schrijven. Oefening baart baby’s, althans voor mij dan.’ 

GeenItalië speelt op vrijdag 14 november 2014 in Poppodium de Meester, tijdens 'Niet lullen maar speeluh!' Naast GeenItalië treden hier ook Disturbence, Flotz en The Fucking Virgins op. Kijk voor meer info hier.

Een dag later, op zaterdag 15 november, staat GeenItalië in de derde en laatste Flavourland-voorronde. Kijk voor de gehele line-up en verkoopinformatie hier.